Nerki nie bolą

Autor: Ewa Barańska

Tytuł: Nie odchodź, Julio

Wydawnictwo: Telbit

Liczba stron: 256
Oprawa: miękka
Data wydania: czerwiec 2010

ISBN: 978-83-62252-28-2

Julia to urocza, inteligentna, ambitna nastolatka z pasją do nauki i o nietypowych zainteresowaniach, żyjąca jednak w cieniu pięknej siostry i grona jej znajomych - lokalnej śmietanki towarzyskiej. W jej życiu nieomal jednocześnie pojawia się miłość i nieuleczalna choroba. Mimo uciążliwości terapii, dziewczyna rozkwita, zdobywając serce Wiktora. Czy wzajemne uczucie zwalczy ból, strach i zwątpienie? Czy wystarczy do pokonania choroby? Czy każdy z nas może pomóc losowi w dopisaniu happy endu?  "Nie odchodź, Julio" to wzruszająca historia o miłości wartej najwyższego poświęcenia, o niezasłużonym cierpieniu i młodym życiu, które trzeba ratować za wszelką cenę...

I znów przeczytałam powieść dla młodzieży, ale jakże ważną! I przyznam szczerze, nie żałuję! A nawet więcej, mam zamiar przeczytać inne książki Ewy Barańskiej. Ale wczoraj "połknęłam" Nie odchodź, Julio. Połknęłam, bowiem, tak mnie wciągnęły losy Julii, że nie mogłam się oderwać. Poza tym jakaś część tej książki dotyczyła mnie osobiście… Wprawdzie jest to powieść o młodzieży i dla młodzieży, ale wystarczy zmienić wiek głównych bohaterów, ich miejsce pracy, a problemy będą dotyczyć również nas, dorosłych ludzi. Nie będę się skupiała na kreacji bohaterów i beztroskim życiu nastolatków z bogatych rodzin, tylko na problematyce poruszonej przez autorkę.

Jak często ludzie lekceważą pierwsze symptomy choroby, oszukują samych siebie, próbują je tłumaczyć czymś innym – "Czuję się dobrze, mam tylko złe wyniki" lub "Zaraz mi przejdzie". A w tym czasie choróbsko sieje spustoszenie w organizmie. Owszem, lepiej zapobiegać niż leczyć, a jak leczyć, to u dobrych lekarzy. Ale o ile już się znajdzie dobrego lekarza, to medycyna często bywa bezsilna, bo nie ma leku, bo nie ma pieniędzy, bo nie ma sprzętu, bo… Dużo jest tych "bo".

W tej książce ukazana jest owa bezsilność medycyny. Serce się kraje zwłaszcza wtedy, gdy choroba dotyka młodą osobę, która ma całe życie przed sobą. Jedynym ratunkiem dla Julii jest… transplantacja. Ostatnie doniesienia z mediów są optymistyczne pod tym względem. Jednak trudno jest znaleźć dobrego dawcę, dlatego tak ważne jest zarejestrowanie się np. na www.dawca.pl lub noszenie w dokumentach, portfelu oświadczenia woli co do pobrania naszych narządów. Mało kto zdaje sobie sprawę, iż narządy pobrane od jednego dawcy mogą uratować życie ponad 15 osobom!

Jak sam tytuł wskazuje, Julia, główna bohaterka, jest bliska śmierci. Tytuł to jednocześnie prośba, błaganie, modlitwa, nakaz, krzyk rozpaczy… Człowiek jest w stanie zrobić wszystko, by uratować bliską sercu osobę. Wiktor, pierwsza miłość Julki, był gotów oddać swoją nerkę, ale nie mógł. Co najważniejsze, chłopak nie zostawił dziewczyny samej w obliczu jej choroby, bowiem ją kochał. A jak powiedział Napoleon Bonaparte "Piękna kobieta podoba się tylko oczom". Pocieszające jest to, że nigdy nie wiadomo kiedy i gdzie Amor ustrzeli nas swoją strzałą miłości. Po prostu miłość przychodzi do nas kiedy chce.

Zakończenie mogę Wam zdradzić, ponieważ… nie ma go de facto, sprawa jest otwarta. Nie wiadomo, co się stanie z Julią. Życie pisze różne scenariusze, więc czytelnik może się spodziewać zarówno pesymistycznego, jak i optymistycznego zakończenia powieści. Ale, ale…! W trakcie czytania spodziewajcie się huśtawki emocji ze skrajności w skrajność – będziecie zadowoleni, oburzeni, zniesmaczeni, wstrząśnięci, wzruszeni, szczęśliwi, zaskoczeni, zdegustowani, a nawet się pośmiejecie, bo i czarnego humoru nie brak w tej powieści, który ja na swój użytek nazwałam sarkastycznym optymizmem.

A na zakończenie jedno zdanie zaczerpnięte z książki Nie odchodź, Julio, które sobie wynotowałam:

Szanuj egoizm innych, lecz myśl o sobie.