Przeszłość powraca

Autor: J.D. Robb (Nora Roberts)

Tytuł: Śmierć w Dallas

Tłumaczenie: Bogumiła Nawrot

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Seria: Oblicza śmierci

Tom: 33

Liczba stron: 423
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-7839-113-5

Tym razem śledztwo zmusi Eve Dallas do powrotu do miasta, któremu zawdzięcza swoje nazwisko, i zanurzenia się w koszmarach własnego dzieciństwa…  Kiedy Isaac McQueen, przestępca aresztowany przez Eve, gdy jeszcze chodziła w mundurze, ucieka z więzienia, przyświecają mu tylko dwa cele: po pierwsze, kontynuować to, co przerwał, czyli uprowadzanie młodych ofiar i pozostawianie trwałych śladów na ich ciele i umyśle. A po drugie, zemścić się na kobiecie, która wiele lat temu zmusiła go do zerwania z tym procederem.

Tę recenzje również mogłabym zatytułować „Powrót do przeszłości”, bowiem Nora Roberts jako J.D. Robb swojej bohaterce, Eve Dallas, każe rozliczyć się z przeszłością, bo przeszłość ją dopada. A ma to miejsce w 2060 roku, czyli w 33. tomie serii Oblicza śmierci pt. Śmierć w Dallas.

Tym razem Eve wraca do początków swej kariery w nowojorskiej policji. Isaac McQueen, którego 12 lat wcześniej złapała i aresztowała, uciekł z więzienia. Mało tego, jest na tyle bezczelny i pewny siebie, że zaczyna grę w kotka i myszkę z porucznik Eve. Ma swój plan zemsty za wydarzenia sprzed 12 lat, kiedy to młoda adeptka szkoły policyjnej przerwała mu zabawę z 22 nastolatkami. Isaac McQueen miał bardzo dużo czasu w więzieniu i wykorzystał go na zdobycie informacji o Eve, kontaktów i wymyślenia misternego planu zemsty. Ta policjantka staje się jego obsesją. Specjalnie ściąga ją do Dallas – miasta, które kładzie się cieniem na przeszłości z jej wczesnego dzieciństwa i rzutuje na jej obecne życie…

Porucznik Eve nie ma wyjścia – musi pokonać własne lęki, zmierzyć się z okrutną prawdą o sobie i swej rodzinie, jeśli chce uratować kolejne nastolatki przed pedofilem i zrobieniem im wymyślnego tatuażu na piersi oraz uwolnić jego dawną nową zakładniczkę. Dallas to miasto, w którym ją znaleziono błąkającą się po ulicach i od którego dano jej nazwisko. To tam lecą Eve i Roarke, by ona poprowadziła śledztwo. Lecz leci bez swej partnerki Peabody i całego zespołu. Na szczęście dzięki łączom ma z nimi kontakt i wydaje im rozkazy – zleca zadania do wykonania. A na miejscu oprócz nowego zespołu są jeszcze agenci FBI, którzy próbują przejąć śledztwo (agentka Nicos ma zapędy, ale kieruje się procentami, a nie głową). Komendant Ricchio bez szemrania przekazuje Evie dowództwo, bowiem to ona zna przestępcę na wylot – jego charakter, sposób zachowania się, nawyki, ulubione rzeczy.

Szukanie Isaaca McQueena i jego nowej „mamuśki” Sarajo (alias siostra Suzan Devon alias Silvia) ma wiele zwrotów. Dwie zaplanowane akcje spalają na panewce z przyczyn losowych. Kolejnej możliwości ujęcia przestępcy niespodziewanie zamieniają się role. Jak do tego doszło? Co przeoczyła policjantka? Kto jest inteligentniejszy i sprawniejszy? To wszystko w książce.

Ten tom serii Oblicza śmierci przybliża czytelnikowi postać porucznik Eve Dallas, a zwłaszcza jej dom rodzinny i pierwszą akcję w policji. Ze wspomnień bohaterki poznajemy koszmary jej dzieciństwa oraz początki pracy w policji. Przeszłość ją zaskakuje w różnych  momentach śledztwa i wraca do niej falami. Roarke nie zawsze możne na to poradzić, dlatego nieoceniona jest tu pomoc doktor Miry i kota Galahada, których to sprowadził w tajemnicy przed swą żoną pracoholiczką. Bo taka jest Eve –mimo potwornego zmęczenia, niewyspania i głodu wciąż pracuje, wciąż analizuje dane i szuka rozwiązania, szuka umykającego jej elementu. Roarke mógłby siłą wcisnąć jej do ust tabletkę na sen, ale doskonale wie, ze jego żona ma świetny prawy prosty. Ich przepychanki słowne iskrzą – złością, irytacją, humorem, ale przede wszystkim troską i wielką miłością.

W tym kryminale fantastycznym elementy fantastyczne są powielone z poprzednich tomów. Ale te nowe sprzęty z 2060 roku bardzo ułatwiają codzienne życie. Któż nie chciałby mieć autokucharza, samochodu poruszającego się po lądzie i w powietrzu, komputera sterowanego głosem, programów do wizualizacji? Może dożyję tych czasów ;)

Wartka akcja przetykana specyficznym humorem wysławiania się Eve i Roarke’a okraszona fantastyką, zwracająca szczególną uwagę na wszelkie szczegóły życia przestępcy potrzebne do rozwiązania śledztwa to lektura dla każdego. Sprawia to lekkie pióro autorki, prosty i przyjemny styl oraz wyraźnie nakreśleni bohaterowie, którym chce się towarzyszyć w czasie śledztwa i w codziennym życiu.

A na koniec mała lekcja wysławiania się:

[Chip]Zawołał tak głośno i piskliwie, że Eve aż zadzwoniło w uszach.

-        O, Jezu!

-        Nie powinna pani mówić „O, Jezu” tylko „O, jeny”.

-        Naprawdę uważasz, że to jakaś różnica?

-        Mama mówi, że tak. Mamo!

-        Rany boskie!

-        Nie. – Szczerbaty Chip z dezaprobatą pokręcił głową. – Ale można mówić „rany koguta”[1].

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

CZYTAMY LITERATURĘ AMERYKAŃSKĄ

CZYTAMY KRYMINAŁY

WYZWANIE BIBLIOTECZNE

CZYTAMY OPASŁE TOMISKA

GRUNT TO OKŁADKA

CZYTAMY NORĘ ROBERTS

---

[1] J.D. Robb, Śmierć w Dallas, Warszawa 2012, s. 161.