Wywiad z Iwoną Banach

Dziś nietypowy wywiad, a raczej jego fragment! I to prosto z face z bookiem! 7 czerwca na fb na profilu Magazynu Obsesje brałam udział w rozmowie-wywiadzie z Iwoną Banach. Za zgodą pisarki zamieszczam jego fragment na swoim blogu, ale tylko tę część z moimi pytaniami. W nawiasach kwadratowych dopowiadam kilka rzeczy, by całość była dla Was, drodzy Czytelnicy, zrozumiała i spójna.

Iwona Banach jest pisarką, tłumaczką, nauczycielką, mamą dorosłej niepełnosprawnej dziewczynki, pożeraczką książek, szydełkoholiczką i straszną bałaganiarą. Interesuje ją dosłownie wszystko (no, może poza ekonomią i motoryzacją). Szczególnie kreatywna bywa w kuchni, choć rodzina twierdzi, że do jej obiadów zamiast solniczki należałoby dołączać gaśnicę. Nie jest aż tak roztargniona jak jedna z bohaterek jej powieści, ale potrafiłaby schować masło do piekarnika, a kota do lodówki (gdyby nie to, że koty to zwierzęta przytomne i głośno protestują). Autorką książek: „Szczęśliwy pech”, „Lokator do wynajęcia”, „Pocałunek Fauna”, „Chwast”, we wrześniu ukaże się „Klątwa Utopców”.

- Kto i co najbardziej Panią śmieszy?

- Lubię dobre kawały, nie lubię chamskich kawałów, seksistowskich... Ale kto? Wczesna Chmielweska, Chevi Chase, Lesli Nielsen...

- A z polskich kabaretów, kabareciarzy, satyryków?

- Kabarety kocham wszystkie, choć nie wszystkie skecze mnie bawią

- A jak to się stało, że łączy Pani kryminał z komizmem w jednej powieści?

- Bo sama komedia jest bardzo nudna, a nie umiem jej połączyć z romansem, jeżeli kiedyś napiszę romans to będzie to koniec świata!

- Kryminał na wesoło? To lubię!

- Ale jednak kryminał. Mam nadzieję, że śmiech nie zabije zagadki, a zagadka się obroni

- Kiedy przychodzą do głowy najfajniejsze, najśmieszniejsze pomysły? I gdzie je Pani zapisuje?

- To jest horror, bo przychodzą wtedy, kiedy zasypiam, nie chce mi się wstawać, żeby zapisywać więc usiłuję je zapamiętać.

- Haha, mam to samo! Wena mnie nawiedza zwykle koło północy, ale ja swe rymy zapisuję w starej komórce.

- ...oj ja raczej mimo wszystko w zeszycie.

- Ja potem do starego kalendarza lub od razu do laptopa.

- U mnie jest problem, bo to dłuższe teksty i muszą się wpasować... Czasami zdarza mi się rymować, ale na poezji nie znam się TAK BARDZO, że nie jestem w stanie napisać wiersza, chyba, że żartobliwy, ale i tak potem go gdzieś gubię.

- Ja lubię misz-masze, w jednej powieści kilka gatunków: obyczajówka z przygodówką, romansem, z wątkiem historycznym i kryminalno-sensacyjnym, obowiązkowo okraszona poczuciem z humorem

- U mnie najgorzej z romansem. :(

- Tak, słyszałam, ale to nie musi być jakiś płomienny romans, może po prostu iskrzyć między bohaterami. W końcu – kto się czubi, ten się lubi.

- Czyli bez łez, drżeń i bzów, oraz opiów wyuzdanego seksu? Ale czy to będzie romans, bo z czubieniem daję sobie radę.

- A może jakaś książka z akcją na Mazurach? I komary w jednej z ról. ;)

- Mazury trochę znam, taka wieś Sterławki – dobry pomysł. :)

- Hmm są S. Wielkie i Małe, ale to i tak całkiem niedaleko mnie, ja sąsiedni powiat.

- W jednych byłam kiedyś na wakacjach, ale które to były? To było niedaleko od jeziora, ha, ha... (to ma być znak szczególny na Mazurach).

- Inny znak szczególny to lasy, ostre zakręty i wąskie dziurawe drogi oraz budynki z czerwonej cegły np. zamki krzyżackie.

Dziękuję pani Iwonie za odpowiedzi na moje pytania na obsesyjnym czacie oraz za wyróżnienie mnie w nim nagrodą książkową. Wkrótce recenzja owej nagrody!

A tu książki pióra pani Iwony Banach:

A tak wygląda okładka najnowszej powieści, która ukaże się we wrześniu: