Śladami gołdapskich bunkrów i Hermanna Göringa

Gołdap to jedyne miasto w województwie warmińsko-mazurskim, które ma status uzdrowiska. Słynie z najczystszego powietrza w Polsce oraz właściwości błot borowinowych, a z tych dobrodziejstw korzystają kuracjusze sanatorium „Wital”, w tym obecnie ja.

Część budynków sanatorium należała w czasie II wojny światowej do kompleksu kwatery Naczelnego Dowództwa Wojsk Lotniczych – Luftwaffe, położonej w Lesie Kumiecie. Kompleks nosił kryptonim „Robinson” od nazwy pociągu pancernego, którym podróżował Hermann Göring. Resztki stacji kolejowej wyglądają dziś tak:

Przed tym bunkrem przy drodze głównej znajduje się taki obiekt:

i takie podmurówki…

Gdy do mazurskich granic III Rzeszy zbliżały się oddziały Armii Czerwonej, Niemcy wysadzili obiekty strategiczne kwatery Luftwaffe w nocy z 19 na 20 X 1944 roku. Ale nie wiadomo dlaczego ocalały 2 bunkry średnie (największe tutaj). Taki bunkier miał 12 m szerokości, 24 m długości, zaś grubość ścian i stropów wynosiła 2-2,5 m. W nim znajdowały się otwory strzelnicze, otwór wentylacyjny, zapasy wody żywności i amunicji, ale nie było drzwi wejściowych. Bunkier średni położony najbliżej linii kolejowej przodem, tyłem i bokiem:

Można przejść bunkier na wylot, ale ja nie próbowałam bez mej latareczki, tylko zapozowałam:

Za tym bunkrem z kolei biegły równolegle takie tajemnicze konstrukcje z żelbetu:

Po powrocie na główną drogę w kierunku granicy wypatrywałam ruin dużego bunkru. Nie było to łatwe, bowiem runo leśne jest wyjątkowo bujne (i miękkie):

A w środku bunkru… sami zobaczcie, jakie cuda przyrody:

W dodatku trzeba patrzeć pod nogi, bo można wpaść…

…albo stanąć na dachu innego bunkru:

Przed wejściem na terytorium sanatorium jako pierwszy znajduje się taki bunkier:

A za nim:

 

Ruiny innego bunkra:

I drugi bunkier średni w całej okazałości:

 

Po drugiej stronie drogi znajduje się basen przeciwpożarowy – jedyny ocalały z trzech:

A na koniec… selfie na tle bunkrów…

 

 Niebo sosnowe nade mną, świeże powietrze we mnie!

A za tydzień powrót w domowe pielesze..., ale jutro rano zapraszam Was na poznanie wiersza
o tajemnicach Lasu Kumiecie.