Podróże w czasie do starożytności

Autor: Zofia Kaliska

Tytuł: Niezwykła podróż do Starożytności

Wydawnictwo: Printex

Seria: Historia z przygodą

Tom: 1

Liczba stron: 119
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-6082-613-3 

Ta Starożytność, to jednak dziwna epoka… (s. 41)

Może i dziwna, ale jakże fascynująca! Przynajmniej dla mnie. Także dla głównych bohaterów książki Zofii Kaliskiej Niezwykła podróż do Starożytności, pierwszego tomu serii Historia z przygodą.

A ci bohaterowie to rodzeństwo – czwartoklasistka Iga i szóstoklasista Igor. Chłopiec jest zafascynowany historią, zdaniem siostry wie o niej wszystko. Nic dziwnego, że na dwunaste urodziny dostaje od dziadka starą, grubą książkę historyczną z pożółkłymi stronami. Wyglądała niepozornie i mało zachęcająco, ale… to tylko pozory.

W każdym razie dziadek twierdził, że ta książka ma nadprzyrodzone, magiczne właściwości, ale do tej pory nikomu nie udało się z nich skorzystać… (s. 7)

Okazuje się, że księga przekazywana w rodzinie z dziadka na wnuka posiada magiczną moc. Nikomu do tej pory nie udało się o tym przekonać. Dopiero Igor w niewiadomy sposób nagle „uruchomił” magię księgi. Zdążył przeczytać tytuł pierwszego rozdziału, a niewielki pokój zawirował, na chwilę zapadła całkowita ciemność i rodzeństwo znalazło się… w dziwnym miejscu.

To nie film. To rzeczywistość. Rzeczywistość sprzed paru tysięcy lat. (s. 6)

Dzieci w tajemniczy sposób nagle przeniosły się w czasie do starożytności. Igor dzięki znajomości historii szybko zorientował się, że są w Mezopotamii. Bohaterowie nie mieli problemu z porozumiewaniem się z ludźmi. Ale szok kulturowo-cywilizacyjny trochę im namieszał. Dzieci nie do końca wiedziały, jak się zachować i co mówić. Zwłaszcza Iga, która była młodsza i dopiero zaczynała się uczyć historii, choć ten przedmiot w szkole jak dotąd w ogóle jej nie interesował. Wszystko dla nich jest nowe. 

Niestety, zaliczają kilka wpadek, gdy mówią o internecie czy pieniądzach, które dopiero za jakieś tysiąc lat wymyślą Fenicjanie. Ich znajomość przyszłych wydarzeń bywa kłopotliwa dla obu stron i tu dzieci muszą się wykazać refleksem, sprytem i inteligencją, bo popadanie w tarapaty nie jest im potrzebne. Ale w czasie podróży w czasie Iga i Igor poznają ciekawych ludzi, między innymi króla Babilonii (Mezopotamii) Hammurabiego, poznają kulturę i cywilizację, mieszkańców i bogów. Młoda kobieta, na wieść, że Igor i Iga czczą jednego Boga, była zbulwersowana:

W jaki sposób jedno bóstwo może samo opiekować się całym krajem? My mamy dwunastu bogów i jedną boginię, a i tak każde z nich ma tyle spraw na głowie, że ledwie daje sobie radę. (s. 11)

Bohaterowie odbywają jeszcze trzy podróże w czasie – do Egiptu, Grecji i Rzymu. A że znają kolejne tytuły rozdziałów, to się do tych podróży dobrze przygotowują. Szczególnie Iga, która zaczyna na poważnie interesować się historią i która na lekcjach historii zadaje nauczycielce wiele pytań.

Książka Igora posiada magiczną moc, a z magicznymi mocami lepiej uważać. (s. 30)

Spodobała mi się ta książka, chociaż nie znalazłam w niej odpowiedzi, jak do końca z tą magią było. No cóż, w końcu fabuła dotyczyła magicznej księgi. Autorka rzetelnie się przygotowała do napisania książki, zadbała o szczegóły historyczne takie jak: ubiór, architektura, codzienne życie mieszkańców, w tym niewolników, relacje międzyludzkie, wydarzenia historyczne i przedstawienie ważnych ludzi. Za każdym razem wybrała taki okres w historii danego kraju, który był znamienny dla dalszych losów historii świata. Prawdopodobnie cel był taki, by czytelnicy poznali te ważne wydarzenia i postacie historyczne z nimi związane, ludzi zmieniających świat. By poznali kilka ważnych pojęć. Narratorka Iga tłumaczy, co to kepresz, abakus, rylec, ginceum itp. Z drugiej strony to ludzie z danego starożytnego państwa tłumaczom obcym przybyszom swój świat, na przykład kim według nich jest barbarzyńca.

„Historii nie da się zmienić…” – stwierdziłam filozoficznie. (s. 104)

Owszem, nie da, ale można się z niej wiele dobrego nauczyć i wykorzystać wnioski w przyszłości. A książka może być nawet ściągawką przed sprawdzianem ze starożytności. Bowiem młody czytelnik oprócz książki przygodowej i fantastycznej dostaje do ręki mini podręcznik historii starożytnej. W dodatku wiedza podawana jest mimochodem, w trakcie przemieszczania się dzieci i rozmów, a nie na przymus jak w szkole. Iga w pewnym momencie stwierdza, że są w centrum wydarzeń historycznych opisanych w Biblii. Dużo w powieści ciekawostek i obrazków codziennego życia sprzed tysięcy lat ludzi znanych, ludzi bogatych i niewolników.

Wprawdzie znalazłam kilka błędów, ale można na nie przymknąć oko. Nie wiem, dlaczego nazwa epoki pisana jest przez autorkę wielkimi literami. Nie do końca odpowiadała mi narracja w wykonaniu Igi, która pod względem wiedzy historycznej nie dorastała swemu bratu do pięt. Chociaż kilka razy błysnęła inteligencją, wykazała się sprytem i talentem krasomówczym, to w moim odczuciu to nie jest to. Doszłam do wniosku, że przydałyby się ilustracje szkicowane ołówkiem, by nadać książce bardziej starożytnego klimatu i by mali czytelnicy wi(e)dzieli, o czym czytają.

Potem skończy się starożytność. I rozpocznie następna epoka. (s. 118)

Niezwykła podróż do Starożytności gwarantuje młodemu czytelnikowi przygodę, podróż w czasie i sporą dawkę wiedzy o starożytności i jej ważnych postaciach, o kulturze i cywilizacji. Sama chciałabym razem z bohaterami przenieść się do starożytności i zobaczyć tamten świat na żywo, a nie tylko to, co z niego zostało. Teraz ciekawa jestem kolejnego tomu o wikingach.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Grunt to okładka, Łów słów, Wyzwanie biblioteczne,