Bajka o Kaśce z Białegostoku

Autor: Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Tytuł: Serenada, czyli moje życie niecodzienne

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Seria: Babie lato

Liczba stron: 460
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-10-12175-2

Opowiadasz bajkę. Ludzie lubią bajki. (s. 126)

Lubią, od małego do dużego. Dorośli oglądają bajki w sobie tylko wiadomym celu. Czytają też bajki dla dorosłych, prawdopodobnie dlatego, by oderwać się od codziennej rzeczywistości. Czasami i ja po nie sięgam, gdy chce zrobić przerwę od poważnych, ciężkich emocjonalnie lektur. I tak to sięgnęłam po powieść z serii Babie lato – Serenada, czyli moje życie niecodzienne Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk.

Serena to format. (s. 119)

30-letia Kaśka Zaleska to niespełniona aktorka teatru lalek z Białegostoku. Właśnie jedzie do Warszawy na ślub koleżanki. W pociągu zagaja ją obcy facet, biorąc ją za Serenę, znaną gwiazdę filmową. Po chwili proponuje jej udział w castingu. Kaśka nie wie, że właśnie została dostrzeżona przez członka ekipy filmowej z popularnego serialu Życie codzienne. Jej ulubionego serialu z jej ulubioną gwiazdą filmową.

Wy nie chcecie, żebym zagrała jej rolę, chcecie, żebym przez dwa tygodnie b y ł a Sereną! (s. 22)

Kobieta dostaje propozycję – zastąpi w serialu odtwórczynię głównej roli Matyldy, bo Serena wyjechała. Mało tego, Kaśka ma zastąpić gwiazdę także w jej życiu codziennym – przyjęcia, bankiety, reklamy, wywiady i… narzeczony Marlon. Początkowo ma opory, lecz… dochodzi do wniosku, że takiej szansy nie zmarnuje!

Zabawką w ich rękach. Oto, czym jestem. (s. 109)

Kaśka w końcu otwiera oczy. Zrozumiała, że historia Sereny jest teraz jej historią, tak samo jak i interesy. Uwierzyła, że nią jest. Zaczęła nawet robić porządki w jej życiu i budować swoją prywatną filozofię. Wyrzuca Marlona za drzwi willi, a przygarnia bezdomnego psa. Nie podoba się to szefowi. Piotr Lax wzywa tę cholerną aktorkę z pipidówki na dywanik…

Aktorstwo to życie zwielokrotnione, przygoda, jakiej niewiele osób ma szczęście zaznać. (s. 7)

Życie Kaśki prowincjuszki komplikuje się z dnia na dzień. Wielki świat filmu nie cacka się z nikim. Tu trzeba walczyć o przeżycie i rywalizować z innymi. Mimo że jest się zakładnikiem widzów i bierze się udział w oszustwie, jakim jest film, to jednak zdaniem prowincjuszki „każde udawanie ma swoje granice!”. Autorka uchyla rąbka prawdy o aktorstwie i środowisku aktorsko-filmowym. To świat ponurych, złych ludzi, a pieniądze są powszechnie aspektowanym sposobem rozmowy i najlepszym argumentem na pokonanie przeciwnika. Tu, żeby wygrać, trzeba umieć postawić wszystko na jedną kartę.

Śpiąca Królewna i jej Książę z Bajki. (s. 101)

Główna bohaterka jest naiwna, niedojrzała i nieodpowiedzialna (ta cecha akurat najbardziej mnie drażniła), co widać w czasie jej pobytu w stolicy. Jednak po jakimś czasie potrafi z tej naiwności się ocknąć i zawalczyć o siebie, wtedy pokazuje, że ma charakter. Jest złośliwa i ciosa kołki na głowie innym, a potrafi operować słowem i grać. Ma dziewczyna talent. Jej uczuciowość i wrażliwość wpływają na jej organizm, który „doświadcza przeciążeń emocjonalnych”, gdyż ta młoda osóbka pragnie zakochać się, pragnie miłości i ślubu. Kaśka zakochuje się szybko i szybko schodzi na ziemię, lecz prawdziwa miłość nie tak łatwo rozpoznać. Na pewno łatwo się przekonać, iż geje to najlepsi przyjaciele kobiet. Pies Leon także.

Akceptacja własnej osobowości, choćby i ułomnej, a przecież pani nie może sobie nic zarzucić, to podstawa osiągnięcia szczęścia. (s. 184)

Bajkę o Serenadzie bardzo dobrze i lekko się czyta, przy okazji można się pośmiać z kilku sytuacji i dialogów. Zderzenie prowincjuszki ze światem aktorskim stolicy powoduje wiele niecodziennych sytuacji, wnosi wiele skrajnych emocji do życia bohaterów i obnaża prawdę. A przy tym uczy akceptować siebie takim, jakim się jest naprawdę.

Serenada, czyli moje życie niecodzienne to typowy babski czasoumilacz na każdą porę roku.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Grunt to okładka, Łów słów, Pod hasłem, Wyzwanie biblioteczne