Poszukiwanie kopistki

Autor: Małgorzata Rogala 

Tytuł: Kopia doskonała

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Seria: Celina Stefańska

Tom: 1

Liczba stron: 352
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2018

ISBN: 978-83-7976-924-7

Dominika otrzymuje zlecenie wyjazdu do Lyonu w celu skopiowania jednego z obrazów. Po skończonej pracy obraz znika, a kopistka nie wraca do Polski. Gdy jej babcia otrzymuje zdjęcie wnuczki na tle słynnego lyońskiego muralu, jest przekonana, że to zakamuflowana wiadomość. Prosi o pomoc Celinę – początkującą prywatną detektyw. Celina wie, że decydując się na pomoc, będzie zmuszona do walki ze swoimi fobiami i pokonania traumy, której doznała dwa lata wcześniej. Mimo to podąża śladami kopistki. Ciągle jednak ktoś jest o krok przed nią. Żeby tego było mało, śladem Celiny podąża pewien tajemniczy mężczyzna…

Tęsknię za Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem, a po przeczytaniu Kopii doskonałej, najnowszej powieści Małgorzaty Rogali, tęsknię za panią detektyw Celiną Stefańską i jej kolejnymi śledztwami.

Dlatego nie mogła przyjąć porządnego, dobrze płatnego, prawdziwego zlecenia, ponieważ wiązało się ono z przemieszczaniem różnymi środkami transportu i byciem odważną. A ona była tchórzem. (s. 109)

Autorka stworzyła postać pani detektyw, jakiej do tej pory nigdzie nie spotkałam. Celina założyła biuro detektywistyczne, ale nie jest zadowolona z kilku marnych zleceń. Sama jest sobie winna. Po traumatycznych przejściach sprzed dwóch lat kobieta ma fobię. Unika ciasnych pomieszczeń, nie prowadzi auta ani nie korzysta ze środków komunikacji. Po Warszawie porusza się rowerem! W dodatku jest na bakier z nowymi technologiami oprócz aparatu fotograficznego. Z takim podejściem do życia i zawodu powinna się znaleźć w XIX wieku, a nie XXI. Ma szansę zarobić duże pieniądze i rozwikłać trudną sprawę we Francji, lecz fobii nie przeskoczy. Na szczęście jest ukochana babcia Józefina i przyjaciółka Szyszka, przypuściły na nią zmasowany atak. Pani detektyw podejmuje się podjęcia sprawy, która zdążyła się już bardziej skomplikować, a z którą policja niewiele zrobiła.

Życie mnie nauczyło, że ludziom przytrafiają się różne przygody, które na początku wydają się nieprawdopodobne. Nie warto z góry przesądzać o dalszym ciągu. (s. 237)

Celina rusza do Francji z przyjaciółką zaginionej Dominiki, autorki kopii obrazu Józefa Pankiewicza Targ na jarzyny na Placu Żelaznej Bramy w Warszawie z 1889 roku, oskarżonej o fałszerstwo i kradzież dzieła sztuki. Kobieta prowadzi śledztwo we Francji, a nie ma łatwo, gdyż na każdym kroku walczy ze swoją fobią. W dodatku okazuje się, że nic nie jest takie, jakie by się mogło początkowo wydawać, a jej paraliżujący strach nie ułatwia jej wykonania zlecenia. Skupianie się na bieżącej pracy i planowanie kolejnych kroków w toku prywatnego śledztwa to najlepsze, co Celina może zrobić, by nie myśleć o traumie.

Obraz Pankiewicza. Źródło: Internet.

 Albo ty załatwisz kogoś, albo pozwolisz, żeby ktoś załatwił ciebie. (s. 40)

W tym kryminale z rozwiniętym tłem obyczajowym jedno śledztwo zamienia się w kilka. W pewnym momencie nie wiadomo, kto kogo śledzi i z jakiego powodu. Wszyscy wszystkich śledzą. Wraz z rozwojem dynamicznej akcji pełnej urokliwych zakątków Francji stopniowo się to wyjaśnia. Okazuje się, jak bardzo skomplikowana jest sprawa zamienienia oryginału obrazu na doskonałą kopię w prywatnej galerii. Nie brakuje scen niebezpiecznych i brutalnych, nawet deszcz może okazać się wrogiem lub sprzymierzeńcem. Odskocznią od tych scen są barwne opisy przyrody i zabytków francuskich, chwytające za serce, które kuszą, by je osobiście zobaczyć, które są zaproszeniem do zwiedzenia Francji. Czuć w nich miłość autorki do tego kraju.

Myślisz, że możesz mnie wykiwać? (s. 140)

Jak to bywa w powieściach pani Małgorzaty, bardzo ważny jest wątek obyczajowo-społeczny: walka z fobią, kradzieże w sklepach, śledzenie połączone z podróżowaniem i zwiedzaniem czy kradzież dzieł sztuki i sprzedawanie ich na czarnym rynku. Jednak ważniejszy jest wątek związany z poprzednią pracą Celiny i powodem zwolnienia jej z pracy. Kobieta jest uparta, nie odpuszcza, walczy o sprawiedliwość i godność kobiet, nie toleruje przemocy ani zamiatania spraw pod dywan, dlatego tę powieść powinno przeczytać jak najwięcej mężczyzn. Kobiety z kolei będą zadowolone z powodu zawiązania wątku miłosnego.

Nigdy nie wiemy, co może spowodować przewrót w naszym życiu. (s. 340)

Nie wiedziała tego ani Dominika, absolwentka historii sztuki, ani jej przyjaciółka Milena, a tym bardziej detektyw Celina. Pościgi, ucieczki, ukrywanie się, walka o przetrwanie – adrenaliny nie zabraknie. Czytelnik też nie wie, czego w jego życiu może dokonać przeczytanie Kopii doskonałej. W najgorszym wypadku satysfakcji z przeczytania interesującej lektury, zaś w najlepszym – wyjazdu na wycieczkę do Francji i zwiedzenia miejsc, do których dotarły bohaterki.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Czytamy nowości, Pod hasłem, Wyzwanie biblioteczne I, Wyzwanie czytelnicze 2018, Zatytułuj się 2