Książkowe pogaduchy cz. 2

 Zwykły czytelnik

-     On mnie wąchał.

-     Jak to… wąchał?

-     Normalnie. Zaciągnął się jak tabaką. Wąchał, niuchał, węszył…

-     I co wywęszył?

-  Nie mam książkowego pojęcia! Na kilometr śmierdzę farbą drukarską.

-     A może on drukarz?

-     Gdzie tam, zwykły czytelnik.

-     Chyba raczej niezwykły, skoro cię wąchał.

-     Daj spokój.

-     Ty, a może to jeden z tych, co wszędzie węszą…?

-     Raczej nie. On się zaciągał z głupim uśmiechem na twarzy.

-     A więc miał odlot…

-     Błogość na jego twarzy by o tym świadczyła.

-     Wiesz co, daj się powąchać. Też chcę być w siódmym niebie.

-     Na książkę! Czy ty się dobrze czujesz?

-    Właśnie nie. Daj się zaciągnąć. Niech i ja sobie przypomnę zapach nowości. Kiedy to było…

Kurtyna.