Książkowe pogaduchy cz. 11

Śpiewająco!

-     Ach, jak przyjemnie na półce prosto stać, gdy wokół tyle miejsca na czytelniczą brać!

-     Wypinam śmiało grzbiecik! Wypinam śmiało grzbiecik! Dla mnie to…

-     Ciemność! Widzę ciemność!

-     Na okładkę, jakże to tak?

-     Stoję na półce wewnątrz regału, mało tu światła, dostanę zawału!

-     W drugim rzędzie fajnie jest, można sobie podrzemać, można także wypiąć grzbiet i pomarzyć o drzewach…

-     Można, owszem, czemu nie? Książce też należy się!

-     My jesteśmy najładniejsze, oj tak, tak, oj tak, tak. W pierwszym rzędzie mamy miejsce, to jest fakt, to jest fakt!

-     Chwalipięty!

-     Wcale że nie! Zazdrościcie nam i tyle.

-     Na stronice, cisza ma być, ale już!

-     Ciii…

-     Zapomniałyście, jak jeszcze całkiem niedawno leżałyście jedna na drugiej? Jak narzekałyście, że was w okładkach ściska? Że was w grzbietach łamie?

-     To prawda.

-     Tak było!

-     Zatem pora zaśpiewać pożegnalną piosenkę. Trzy, czte-ry:

Ale to już było 

i nie wróci więcej, 

i choć tyle się zdarzyło, 

to do przodu wciąż wyrywa nasze serce! 

Ale to już było, 

znikło gdzieś za nami, 

choć regały nam przybyły, 

to naprawdę wciąż jesteśmy takie same!

-     I tego się trzymajmy, siostry!

Kurtyna.