Lepsze jutro

Autor: Agnieszka Lis

Tytuł: Jutro będzie normalnie

Wydawnictwo: Replika

Liczba stron: 244
Oprawa: miękka
Data wydania: 2011

ISBN: 978-83-7674-089-8

„Poprzedniego wieczoru mąż powiedział mi, że jestem dobrym człowiekiem. Trudno zdecydować czy to komplement, czy kpina. Dobry brzmi jak naiwny. Niedzisiejszy, niegdysiejszy”. „Jutro będzie normalnie” Agnieszki Lis to wciągająca opowieść o współczesnej kobiecie. Nader współczesnej. Małgośka – główna bohaterka książki – to osoba, którą w życiu spotkało już chyba wszystko. Sieroctwo, mobbing w pracy, zdradzający mąż i jeszcze ta teściowa... Mimo małego mieszkania dziewczyna nie załamuje się. Dzielnie wychowuje swojego czteroletniego synka, marząc jednocześnie o małym, białym domku. Zdawałoby się, że więcej już nie może się wydarzyć, że temat został wyczerpany, a jednak bohaterkę wciąż spotykają niezwykle ciekawe perypetie. Sama o sobie mówi, że jest szczęściarą, ale czy szczęście wystarczy, aby przejść, a raczej prześlizgnąć się przez życie cało? Co jeszcze może się przytrafić? Czy jutro wreszcie będzie... normalnie?

Książka Agnieszki Lis Jutro będzie normalnie zaciekawiła mnie swoim tytułem. Przeczytałam ją w ciągu jednego popołudnia, choć w trakcie czytania miałam mieszane uczucia. Z jednej strony drażniła mnie główna bohaterka, a z drugiej… coś mnie trzymało przy tej książce i kazało ją czytać. Widocznie podświadomość wiedziała lepiej.

Książka opowiada o życiu Małgorzaty, znudzonej urzędniczki, żony i matki. Narracja prowadzona w pierwszej osobie pozwala na dokładne poznanie głównej bohaterki, jej przeszłości, teraźniejszości, uczuć i myśli oraz marzeń. Bo kobieta ma marzenie o małym białym domku z żółtymi ścianami. Ale nie robi nic, aby to marzenie spełnić. Nawet wiadomość o spadku w Anglii jej nie cieszy. Nie sprawdza tej wiadomości, bo przecież ona nie ma rodziny w Anglii.

Mobbingowana w pracy przez podwładną, zdradzana przez męża, krytykowana na każdym kroku przez swoją zołzowatą teściową, coraz częściej denerwowana przez swego 4-letniego synka Cypriana Małgorzata wygląda na ofiarę losu. Sama siebie dobija pesymistycznymi myślami i słowami. To wszystko drażni czytelnika w trakcie czytania. Aż chce się ją kopnąć w przysłowiowe 4 literki, by coś zrobiła ze swoim życiem, by wzięła się w garść. W dodatku jej mąż Zbyszek powrócił do domowego ogniska jak gdyby nigdy nic.

I pewnego dnia następuje w jej życiu przełom. Podejmuje wyzwanie rzucone przez pana Roberta, petenta z urzędu. Potem podejmuje kolejne wyzwania i zaczyna walczyć o siebie, o swego syna i swe marzenie o domu. A także o przyszłość swego nienarodzonego syna Kamila, bowiem okazało się, że Małgorzata jest w ciąży, choć jej ślubny już od jakiegoś czasu nie mieszka z rodziną. W końcu kobieta załatwia sprawy spadkowe i zaczyna realizować swoje główne marzenie. Buduje dom, a baba z brzuchem i oślim uporem to dla budowlańców prawdziwe wyzwanie. Zwłaszcza, że dom miał powstać od października do maja, jeszcze przed porodem.

Książkę się czyta lekko i szybko, choć niektóre opisy bywały dla mnie nużące. Niby lekka fabuła, historia jakich wiele, ale opisująca bardzo ważne sprawy w życiu każdego człowieka. Powieść ukazuje, jak ważne jest pozytywne myślenie, dobra samoocena własnej osoby i walka o marzenia i własne szczęście. Bowiem coś się kończy, żeby coś się mogło zacząć. A marzenia się spełniają, jeśli się tylko tego bardzo chce.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

POLACY NIE GĘSI, CZYLI CZYTAJMY POLSKĄ LITERATURĘ

WYZWANIE BIBLIOTECZNE

POD HASŁEM