Dnia pierwszego września

(można śpiewać na melodię "Dnia pierwszego września")

Posłuchajcie ludzie mojej opowieści,

Co Wam tu powiem, w głowie się nie mieści!

Co ja Wam opowiem, to bardzo prawdziwe

Niechaj Wasze myśli będą wciąż godziwe.

Dnia pierwszego września roku bieżącego

Wróciłam do pracy z urlopu zdrowotnego.

Utonęłam w morzu papierów wszelakich,

Programów i planów, takich i owakich.

Wstaję bladym świtem, pędzę do garażu,

Adrenalina ma skacze ot tak dla kurażu.

Dobrze mieć jej zapas do pracy z uczniami,

Bo te małe ciorty zmęczą pytaniami.

Różnych ananasków swym wzrokiem przeszywam,

Patrzę na nich z góry, cierpliwość przyzywam!

Perełek z kolei kilka sztuk naliczę,

Uwierzcie mi, proszę, że się nie przeliczę!

Szlajaczkę uprawiam, korytarz szlifuję,

Czasem na tych uczniów trochę pokrzykuję.

Tłumaczę zawzięcie zawiłości wszelkie,

Sprawdzam różne prace, te małe i wielkie.

Lecą stopnie, lecą do kilku dzienników,

Trafiają do ćwiczeń oraz do zeszytów.

Testy i klasówki to mój chleb powszedni

Czasem się naczytam wręcz totalnych bredni.

Wcześniej było dobrze, spokojnie, wspaniale,

Teraz nowe fuchy wpadły przy podziale.

Teraz czasem nie wiem, jak ja się nazywam,

Do dom późno wracam, w papierach przebywam.

Co ja wam tu kadzę, w głowie się nie mieści!

Teraz będzie koniec mojej opowieści.

Teraz będzie koniec mego marudzenia,

Bo czekają na mnie sterty do sprawdzenia! ;)