Życie pełne niespodzianek

Autor: Katarzyna Michalak

Tytuł: Sklepik z niespodzianką. Bogusia

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Seria: Sklepik z niespodzianką

Tom: 1

Liczba stron: 315
Oprawa: miękka
Data wydania: 2011

ISBN: 978-83-7554-310-0 

Bogusia otwiera w małej nadmorskiej miejscowości sklepik z różnościami – aniołki, akwarelki, porcelanowe figurki zapełnią półki, a oprócz tego dla przyjaciół i gości na stolikach staną talerzyki z domowymi wypiekami i filiżanki z gorącą czekoladą – oto marzenie Bogusi. Sklepik z Niespodzianką i jego urocza właściciela przyciągają najciekawsze osobistości Pogodnej: piękną i humorzastą tap madl – Konstancję, energiczną femme fatale – Adelę, zagubioną panią weterynarz – Lidkę, dobrą duszę miasteczka – Stasię... Wkrótce tworzy się krąg kobiet, które smakując na pięterku sernik królewski i aromatyczny napój, dzielą się smutkami i radościami życia. Oprócz barwnych losów mieszkańców Pogodnej autorka gwarantuje wzruszenia, emocje, miłość i nienawiść. Poszukiwanie własnej drogi i własnego miejsca w życiu. Problemy zwyczajne i niezwyczajne. Małe radości i smutki. I oczywiście dużo, dużo słodkości..

Pióro Kasi Michalak jeśli chodzi o współczesną literaturę kobiecą znam dość dobrze, przede mną ciągle fantastyka i erotyka w wydaniu tej pisarki. Tym razem zapoznałam się z serią Sklepik z niespodzianką, a konkretnie z tomem pierwszym - Sklepik z niespodzianką. Bogusia.

Spotkanie zaczęło się bardzo… pogodnie. Bogusia Leszczyńska jadąc samochodem do rodzinnej Warszawy zatrzymuje się w klimatycznym, nieco sennym miasteczku o bardzo wdzięcznej nazwie – Pogodna. Tu z miejsca wynajmuje całą kamienicę i postanawia założyć kwiaciarnię. Jednak proroczy sen (pierwszy sen w nowym miejscu ponoć się spełnia) zmienił jej decyzję. Bogusia zakłada "Sklepik z niespodzianką", w którym będzie sprzedawała… kurzołapki. Takie ‘łapki’ na kurz, czyli różne bibeloty, a przy tym klienci będą mogli posmakować gorącej czekolady do picia i skosztować ciast własnego wypieku właścicielki sklepiku. Smakuje Wam już książka?

W Pogodnej żyją bardzo życzliwi i sympatyczni ludzie, dotyczy to zwłaszcza kobiet. Bogusia poznaje  nauczycielkę i radną Adelę, emerytowaną psycholog Stasię oraz panią weterynarz Lidkę. Te cztery kobiety bardzo szybko się zaprzyjaźniają i spotykają na ‘sabatach’. W ich trakcie nie tylko wymieniają ploteczki, ale także pomagają sobie w różnych sytuacjach, naradzają się, jak ożywić miasteczko i zintegrować mieszkańców, wysłuchują niesamowitych opowieści Bogusi tworzonych na poczekaniu o kurzołapkach, które przynoszą jej przyjaciółki w prezencie, a przy tym wszystkim raczą się czekoladą i wypiekami gospodyni według przepisów jej mamy. Bo i rodziców Bogusi czytelnik poznaje dość dokładnie i nawet zaczyna zazdrościć łączącej ich miłości.

Przyznam szczerze, iż w trakcie czytania tychże przepisów ślinka mi ciekła, a żołądek głośno prosił o kawałeczek ciacha. W dodatku mój umysł był karmiony przepiękną polszczyzną. Przepisy zamieszczone w książce to małe perełki polonistyczne, daleko w swym kunszcie stylistycznym odbiegające od typowych przepisów kulinarnych. W trakcie ich czytania czułam się doceniona, byłam tą jedyną, którą obsługiwał osobisty kelner w najlepszej restauracji. A i opowieści za kurzołapki to małe perełki. Krótkie formy opowiadające o życiu sprzed lat, chwytające za gardło, wywołujące wzruszenie i zadumę nad historią zwykłych Polaków w czasie różnych zawirowań historii.

Są i mężczyźni w tej powieści. Bogusia jako singielka i zraniona kobieta szuka miłości, czasami na siłę. Malarz Igor Sarnow bardzo ją pociąga. Aby zbliżyć się do niego młoda kobieta kupuje wszystko, co jest potrzebne do malowania i zaczyna stawiać pierwsze kroki w tej dziedzinie sztuki. Z kolei student Bartek Potocki jest zauroczony Bogusią. Ta z kolei bardziej zaintrygowana jest jego ojcem – Wiktorem Potockim. Ta postać najbardziej mnie zaintrygowała swoją mrocznością i… klasą!

Kasia Michalak jest z wykształcenia weterynarzem, więc nie dziwota, że w jej powieściach dużo jest zwierząt. Bogusia przygarnia psa i nazywa go Pieguskiem. W jej kamienicy często wyleguje się Kot Adeli. Lecz są także inne zwierzaki, i te dzikie, i te pokrzywdzone przez innych ludzi. Opisy takich zwierząt chwytały mnie za serce, a jednocześnie wywoływały złość na poprzednich ich właścicieli. Autorka traktowała ich jak ludzi, wkładała w ich pyszczki różne teksty, które często wywoływały uśmiech na mej twarzy: Piegusek łypnął na nią ze zdziwieniem: „Przecież my lubimy Wiktora. Już nie lubimy? Nic nie rozumiem…”[1]. Z kolei Kot Adeli miauczał tak: „Co ja jestem, futrzak przytulanka? Poza tym ręce ci się od tej dziwnej cieczy kleją!”[2].

"Sklepik z niespodzianką" miał być spełnieniem marzeń właścicielki, ale jak to w życiu bywa – los zaskakuje człowieka, zmienia jego plany i to czasem dość dramatycznie. W pierwszej części książki było dużo o sklepiku, ale potem praktycznie wcale, dlatego uważam, że tytuł nie jest do końca trafiony. Więcej było niespodzianek  w życiu Bogusi niż w sklepiku. Powieść ta opowiada o życiu, o miłości, o sile kobiecej przyjaźni i marzeniach. I tu mała przestroga pana Jakuba, właściciela kamienicy, skierowana do Bogusi: Uważaj jednak, o czym marzysz, bo marzenia czasem lubią się spełniać. I to niekoniecznie tak, jakbyś chciała[3].

Lekkie pióro autorki, prosty, aczkolwiek interesujący język, momentami wyszukany styl, inteligentne i zabawne dialogi, ciekawa fabuła i dość wartka akcja, w której biorą udział nietuzinkowi, bardzo charakterystyczni bohaterowie, śmiech przeplatający się ze wzruszeniem – to wszystko sprawia, że książka dostarcza niezapomnianych wrażeń i za szybko się kończy. Za szybko, bo powieść sama się czyta, a na czas lektury czytelnik staje się kolejnym mieszkańcem Pogodnej. Otwarte zakończenie sprawia, że czuje się niedosyt i od razu pragnie się sięgnąć po kolejny tom.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

WYZWANIE BIBLIOTECZNE

GRUNT TO OKŁADKA

---

[1] K. Michalak, Sklepik z niespodzianką. Bogusia, warszawa 2011, s. 300.

[2] Ibidem, s. 310.

[3] Ibidem, s. 21-22.