Dzienne potworzenie...

… czyli teleportacja Janka z Czarnolasu z XVI wieku do XXI w wersji mej.

W poście o tym, że piszę książkę (TUTAJ), wspomniałam, że po stronie redakcyjnej zostawiłam pustą kartkę. Będzie na niej fraszka Do Czytelnika – rozwinięta i zmodyfikowana wersja fraszki Do Gościa, którą znacie z nagłówka mego bloga, a która jest skróconą wersją fraszki Na lipę Jana Kochanowskiego.

Jak potworzyłam za dnia? Bez Weny. Z głową na karku. Z ciężką pracą szarych komórek. Wpierw wydrukowałam kartkę z moją fraszką Do Gościa, a poniżej z fraszką Na lipę w wersji rozstrzelonej, by pod każdym wersem oryginału dopisać swoją wersję. To, co pasowało z Do Gościa przeniosłam i lekko zmodyfikowałam (książka to nie lapek). Potem główkowałam, tworzyłam, potworzyłam, kombinowałam, przerzucałam, zmieniałam wyrazom szyki. Tak wygląda autograf Do Czytelnika.

A że mi coś nie zgrzytało, to zaczęłam przestawiać dwuwiersze, by całość była bardziej spójna. Jeszcze przed publikacją udoskonalałam fraszkę, lecz dalej coś mi nie gra. Przeczytajcie i w komentarzach doradźcie.

Do Czytelnika

Czytelniku, weź książkę, a odpoczni sobie,

Nie zazna Cię tu krzywda, przyrzekam ja Tobie.

W moich komórkach szarych przyjaciółka Wena

Tworzy wiersz, który potym Czytelnik docenia.

Tu, w mej książce wierszyki z chęcią pomieszkują.

Tu zawżdy me literki z ochotą rajcują,

Choć się zaczytać możesz, a uśmiech na twarzy

Zjawi się niespodzianie, relaksem obdarzy.

Bo ja swym lekkim piórem sprawić umiem snadnie,

Że Czytelnikowi łacno wiersz do gustu przypadnie.

Poematów nie piszę, lecz mnie Wena zmusza

Literkami żonglować i umysł porusza!