Pierwsza dziewczyna giermek

Autor: Frances Watts

Tytuł: Krzysia i turniejowe turbulencje

Tłumaczenie: Iwona Stabeusz

Ilustracje: Gregory Rogers

Wydawnictwo: Literówka

Seria: Strażniczka Mieczy

Tom: 3

Liczba stron: 135
Oprawa: miękka
Data wydania: 2015

ISBN: 978-83-937601-1-4

Średniowiecze, zamki, rycerze, turnieje to bliskie mi tematy. Krzysia jako osoba też mi jest znana (bratowa pozdrawiam!). Te wszystkie elementy niespodziewanie dla mnie połączyła australijska pisarka w swych książkach. Frances Watts napisała cykl książeczek dla dzieci zatytułowany Strażniczka Mieczy, a w me ręce trafiła część trzecia, czyli Krzysia i turniejowe turbulencje.

Krzysia jeszcze do niedawna była pomocą kuchenną, ale awansowała. Została Strażniczką Mieczy i teraz w zbrojowni czyści i ostrzy miecze. Także te stare, bowiem:

Zanim Krzysia została Strażniczką Mieczy i stała się odpowiedzialna za wszelką białą broń na Zamku Jutrzenki, Stare Żelastwo było zaniedbane od lat. Krzysia odkryła jednak, że te miecze, porzucone na stelażu w najciemniejszym kącie izby, były zamieszkane przez dusze ich poprzednich właścicieli. (s. 6-7)

Sztylet Gwidon Grosz, szabla Nina, smukły miecz Kacper Łabędź rozmawiają z dziewczynką o wszystkim, a teraz o turnieju rycerskim, który na Zamku Jutrzenki organizuje sir Walter Łysy oraz o festynie na błoniach. Te atrakcje raczej ominą Krzysię, bo służba nie drużba, a dziewczynka w skrytości marzy, aby być pierwsza dziewczyną giermkiem.

Do turnieju zostało 5 dni. W czasie ćwiczeń giermek Edward spada z konia i odnosi poważną kontuzję. Rycerz Sir Benedykt proponuje Krzysi, by została giermkiem i wzięła udział w turnieju, czego jej zazdrości Rufus, Strażnik Łuków. Problem w tym, że Krzysia nie umie jeździć konno…

Książeczka jest ładnie wydana – duże litery, liczne czarno-białe ilustracje Gregorego Rogersa, nietypowa numeracja stron to wszystko umili dziecku czytanie. A przeczyta szybko, zaś Krzysię wręcz pokocha! Za co? Za jej dobre serce, uczynność, sumienność, zaradność, pozytywność oraz miłość do zwierząt. Szybko wciągnie się w akcję tym bardziej, że może ona dziać się wszędzie. Nie ma tu konkretnego określenia miejsca i czasu. Wprawdzie akcja na pewno dzieje się w przeszłości, ale przeszłość to też baśnie. Autorka połączyła historię z fantastyką. Tutaj miecze rozmawiają, zwierzęta również, także między sobą. W dodatku w fosie pływa krokodyl Krokodilus, który nie pożera ludzi! A przynajmniej Krzysi… w legginsach lub bez. 

Podobała mi się strona graficzna książeczki. Kolorowa okładka woła do siebie. Ilustracje w środku wykonane ołówkiem, ale miłe dla oka i wiernie oddające opisywane wydarzenia, dobrze wkomponowane w treść. Do tego numeracja stron i rysunek miecza. Poza tym każdy rozdział zaczynał się małym szkicem.

Styl autorki jest bardzo przystępny dla czytelnika w wieku 6-9 lat, bowiem taka informacja widnieje na okładce. Jednak mam pewne zastrzeżenia co do języka, a właściwie kilku użytych słów. Wątpię, aby tak mały czytelnik znał słowa: błonie, trupa, biała broń, napierśnik, kolczuga, lanca, poczet rycerzy. Przydałby się słowniczek, a nawet schemat stroju rycerza lub przypisy. Niewątpliwie rodzic będzie musiał to i owo dziecku wyjaśnić.

Poza tym na końcu książki jest bat na rodziców! Został zamieszczony pierwszy rozdział kolejnego tomu przygód Krzysi, więc dziecko zaciekawione dalszym rozwojem akcji zmusi rodzica do zakupu czwartego tomu.

Krzysia, Strażniczka Mieczy to postać dziecięca, która małemu czytelnikowi przybliży nieco czasy historyczne, zwłaszcza życie na zamku, pozwoli przeżyć przygody, a przy okazji zainteresuje historią i zachęci do odwiedzenia jakiegoś zamku.

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Motyw zdrady w literaturze, Czytamy książki historyczne, Dziecinnie, Czytam fantastykę