Rodzinny czas

Autor: Magdalena Witkiewicz

Tytuł: Jeszcze się kiedyś spotkamy

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron: 520
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2019

ISBN: 978-83-7554-310-0

Są takie historie, które zostają w nas na zawsze. Są takie osoby, których nigdy nie zapominamy. Ja już nie czekam. Chwytam każdy dzień i się do niego uśmiecham. Wierzę, że będą w nim cudowne chwile. Ile razy zadawali sobie pytania jak potoczyłoby się ich życie, gdyby nie wojna? Adela, Franciszek, Janek, Rachela, Joachim i Sabina mieli wielkie plany i marzenia.  Przeżywali pierwsze miłości i prawdziwe przyjaźnie. Nie było ważne, że ktoś ma nazwisko żydowskie, niemieckie czy polskie. Po prostu byli przyjaciółmi. Wojna zmieniła wszystko. Wiele lat później, wnuczka Adeli, Justyna, przeżywa kryzys małżeński. Dopiero wówczas poznaje historię swojej babki i jej przyjaciół. Historię, która zmienia ją na zawsze. Wzruszająca opowieść o różnych obliczach miłości wykradzionych wojnie, życiowych wyborach i rodzinnych tajemnicach, które wpływają na nas bardziej niż myślimy. Bo to, kim jesteśmy nie zależy wyłącznie od naszych genów, czy wychowania, ale również od przeżyć naszych przodków. Od wszystkich tajemnic, które krążą w naszych rodzinach do kilku pokoleń wstecz.

Ostatnia książka Magdaleny Witkiewicz Jeszcze się kiedyś spotkamy i na mnie zrobiła wrażenie. Nie będę pisać kolejnej recenzji i powielać słowa innych. Przytoczę kilkanaście cytatów z powieści. Większość z nich dotyczy po prostu życia. Te, mówiące o psychogenealogii, oddzieliłam

CYTATY O ŻYCIU

Najcenniejsze, co możesz dać drugiemu człowiekowi, to czas. (s. 279)

*

o to życie takie kruche jest. Czas tak pędzi nieubłaganie i jedyne, co możemy po sobie zostawić, to dobre wspomnienia i naszą krew płynącą gdzieś w naszych wnukach i prawnukach. (s. 279)

*

My, kobiety, dajemy radę ze wszystkim. Nawet z rzeczami, które wydają się mężczyznom nie do zrobienia. (s.  312)

*

Wiele problemów w życiu bierze się z tego, że ludzie nie mówią sobie pewnych rzeczy wprost. Gdybyśmy walili prosto z mostu, zaoszczędzilibyśmy sobie często bardzo dużo czasu. (s. 366-367)

*

Tajemnice lubią się odkrywać dokładnie w momencie, gdy tego potrzebujemy. (s. 377)

*

To od nas zależy, jak bardzo będziemy cieszyć się naszym życiem. To od nas zależy, czy będziemy widzieć różowe chmury. (s. 434)

*

Nie warto czekać całe życie. Nie warto chować swojego życia za szkło i czekać na lepsze okazje, by z niego korzystać. Trzeba chłonąć każdy dzień i się nim cieszyć. Rano być wdzięcznym za to, że się obudziliśmy, a wieczorem dziękować za to, że mamy zapisaną kolejną kartkę z kalendarza naszego życia. (s. 481)

*

Żyjemy chwilą i łapiemy życie takie, jakie ono jest. A jest piękne! Nauczyliśmy się, ze trzeba się z nim delikatnie obchodzić i o nie dbać, ale też korzystać z niego, jak z tych kruchych filiżanek. (s. 500)

***

PSYCHOGENEALOGIA

Artykuł w kolorowym czasopiśmie dla pań uświadomił mi, że to, kim jesteśmy, nie zależy wyłącznie od naszych genów czy wychowania, ale również od naszych przodków. Od wszystkich tajemnic, które krążą w naszych rodzinach, do kilku pokoleń wstecz. Każda śmierć, każde narodziny, niechciane ciąże i zdrady, które miały miejsce w naszej rodzinie w przeszłości, mogą mieć wpływ na to, jakimi ludźmi jesteśmy. (s. 19)

*

Znalazłam w niej artykuł także, jak można powiedzieć, o pewnego rodzaju podróżach. O podróżach do czasów przodków i o wpływie ich biografii na nasze współczesne marzenia, plany, działania i życiowe wybory. (s. 35-36)

*

Często powtarzamy schematy z życia naszych przodków i jesteśmy w stanie to przetrwać tylko w tym momencie, gdy sami to zrozumiemy. Dopiero gdy zobaczymy te powiązania, to jesteśmy w stanie żyć własnym życiem. (s. 495)

*

Każdy człowiek ma swoją historię, ona potem żyje w jego potomkach, a podświadomość ma dobrą pamięć i lubi więzy rodzinne. Przodkowie przekazują nam wszystkie swoje życiowe doświadczenia, a my z kolei przekazujemy je naszym dzieciom. Wyniki najnowszych obserwacji klinicznych i badań naukowych pokazują, że traumy z przeszłości mogą przechodzić z pokolenia na pokolenie i ukazywać się w postaci koszmarów albo powtarzających się zdarzeń, czasem nawet dziejących się w określonych, zawsze tych samych dniach. Takie koszmarne doświadczenia dziedziczone są nawet do trzech pokoleń do przodu. (s. 495-496)

***

Do książki Jeszcze się kiedyś spotkamy Magdalena Witkiewicz dodała obszerną bibliografię. Wśród pozycji dotyczących psychogenealogii znalazły się trzy pozycje.

BIBLIOGRAFIA

1. Katarzyna Droga, Sekrety przodków, czyli jakie znaczenie ma to, że twoja prababka zwiała przez okno z kochankiem?, Wydawnictwo Zwierciadło Sp. z o.o., Warszawa 2018.
2. Anne Ancelin Schutzenberger, Psychogenealogia w praktyce, Wydawnictwo Virgo, Warszawa 2017.
3. Anne Ancelin Schutzenberger, Tajemnice przodków. Ukryty przekaz rodzinny, Wydawnictwo Virgo, Warszawa 2016.

Czy ktoś z Was zna książkę Katarzyny Drogi? Albo inne pozycje w tym temacie? Mnie interesuje genealogia od kilku lat, ważna jest dla mnie przeszłość i tożsamość. Powiem Wam, że dzięki metrykom z ksiąg parafialnych i urzędów stanu cywilnego umieszczonych w Internecie doszłam do praprapradziadka ze strony mamy! Znacznie trudniej odnaleźć przodków taty. Ale… wszystko przede mną!

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Czytamy nowości