Spowiedź gangstera

Autor: Agnieszka Lingas-Łoniewska

Tytuł: Zakręty losu. Historia Lukasa

Wydawnictwo: Novae Res

Seria: Zakręty losu

Tom: 3

Liczba stron: 320
Oprawa: miękka
Data wydania: 2012

ISBN: 978-83-7722-475-5

Ostatnia część trylogii o braciach Borowskich przedstawia życie Łukasza „Lukasa” Borowskiego. Gangstera, handlarza, mordercy, lecz również ukochanego syna, brata i męża. To wycieczka w przeszłość do czasów, gdy Lukas stawiał swoje pierwsze kroki „na mieście”, aż w końcu stał się jednym z najważniejszych ludzi mafii, świadkiem koronnym i odkupicielem własnych win.

Bo za winy trzeba płacić.

Błędy naprawić.

Złe postępki zamienić na dobre.

Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.

O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.

I zawsze spłacam swój dług.

Moje życie dopiero się zaczęło.

A dług pozostał jeszcze niespłacony...

Wstrząsająca i wzruszająca opowieść człowieka, który przeżył wiele, widział prawie wszystko i potrafił równie mocno kochać, co nienawidzić.

I to już koniec. I cisza. I pustka. Ale i zadowolenie. I wewnętrzny spokój. A może i szczęście. Czemuż to? Ano dziś skończyłam czytać trzeci tom trylogii Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Po Zakrętach losu i Braterstwie krwi wciągnęła mnie spowiedź gangstera, czyli tom trzeci pt. Historia Lukasa.

Ech… był zamordzyzmu ciąg dalszy! W ciągu doby pochłonęłam 320 stron maczkiem tylko dlatego, że musiałam przespać noc, a nie ją zarywać. A przed południem odniosłam powieść do biblioteki, by inni czytelnicy mogli jak najszybciej poznać braci Borowskich. 
Ten tom, jak napisała w posłowiu autorka, w ogóle nie miał powstać, nie był w planach. Ale którejś nocy pani Agnieszce przyśniła się scena, kiedy to dwaj bracia Borowscy siedzą w pokoju na podłodze i rozmawiają. A że w poprzednich dwóch tomach wiele było niejasności, jeśli chodzi o życie Łukasza, to autorka postanowiła je wyjaśnić na zasadzie spowiedzi bohatera.

Łukasz Borowski za tydzień żeni się ze swoją Magdą i obchodzi wieczór kawalerski. Dość nietypowo jak na taką imprezę.  Jest on. Jego dawny pokój. Jego brat. Alkohol. Kanapki. Ocean słów. Morze sprzecznych uczuć. Łukasz spowiada się ze swego życia swemu młodszemu o 10 lat bratu, Krzyśkowi. Odsłania się całkowicie. Obnaża swą prawdziwą naturę. Ujawnia wszystkie swe postępki. Wyznaje prawdę absolutną. Pomaga im to obojgu. Oczyszczają atmosferę. Wyjaśniają sobie wszystko.

I kimże to jest Łukasz? Zwykłym mężczyzną, którego ojciec ukierunkowywał od małego, którego traktował jak swoją prywatną własność, jakby zapomniał, że to człowiek z planami, pragnieniami, uczuciami. Mecenas Borowski chciał, by jego syn został prawnikiem za wszelką cenę. Pewnego dnia zabrał mu saksofon i uniemożliwił wyjazd na przesłuchanie. Tym samym przekreślił rozwój talentu muzycznego swego syna, a zarazem doprowadził do nieodwracalnych zmian w jego życiu i swoim. Ot do czego doprowadza źle pojmowana siła władzy rodzicielskiej. Jedna błędna decyzja i kula stacza się po równi pochyłej, a ciężko jest nią zatrzymać. To samo robiła pani Filipiakowa, trzymając pod kloszem swą jedyną córkę, Małgosię, pierwszą miłość Łukasza.

A Łukasz stał się Lukasem. Gangsterem z własnym kodeksem honorowym. Ten kodeks był na bakier z prawem, ale on trzymał się go i postępował według niego. Inteligentny, szybki, skuteczny, lojalny, charyzmatyczny i wielki (198 cm) był poważnym zagrożeniem dla konkurencji. Jego życie to kasa, szybki samochody, szybkie dziewczyny, strach i szacunek. Miał wiele na sumieniu, jednak nigdy nie zabił w sobie człowieczeństwa, choć bardzo się starał. Miał wrażliwe serce, był dobry i nie nadawał się do tego bagna, by nie napisać bardziej dosadnie. Może to zasługa wychowania i zasad wpojonych w dzieciństwie. Może genów. To dzięki niemu Jędras skończył z dilerką i dostał się na studia. To on ochronił dziewczynę przed pobiciem i gwałtem, choć wykorzystał ją jako kartę przetargową do porachunków z konkurencją. I to ona obudziła w nim pragnienie bliskości, przygotowała na spotkanie z Małgosią i miłość od pierwszego wejrzenia.

Oj Lukas miał więcej zakrętów na swej drodze życiowej niż jego brat. Ale pod wpływem wydarzeń się zmienił, postanowił naprawić wyrządzone krzywdy przynajmniej na tyle, na ile mógł. A przewidział to Wasyl. On jedyny wiedział, że Lukas nie pasuje do tego świata, że się złamie i wsypie wszystkich, bo nie wytrzyma, bo to po prostu nie była jego droga. Biała strona mocy – to było coś dla niego. Ale historia Łukasza musiała być tragiczna, aby w końcu zaznał odkupienia i spokoju u boku Magdy.

Nie tylko w tym tomie, ale i w całej trylogii ukazana jest niezwykła siła rodziny, siła więzi rodzinnych, siła rodzicielskiej miłości, choć czasem źle pojmowanej. Rodzina jest potęgą. Ale również ukazana została siła kobiet i siła miłości. Ot mała kobieta ma wpływ na wielkiego mężczyznę. Ale to dobrze. Ktoś musi!

Przyznam, że trochę obawiałam się monotonii w opowiadaniu przez bohatera własnego życia, różnie to wychodzi w powieściach. Lecz w tej wyszło znakomicie. Po mojemu zamordyzm, fachowo suspensu[1], działa doskonale na czytelnika. Oj zakręciła mi się łezka w oku, choć uśmiech też pojawiał się na mej twarzy. Współczucie również. Miałam ochotę zrobić sobie drinka i przysiąść się do chłopaków.

Zwrócę uwagę na kompozycję. Wszystko się dzieje w ciągu jednego wieczora i częściowo nocy, praktycznie w jednym miejscu – w dawnym pokoju Łukasza. Agnieszka Lingas-Łoniewska całą spowiedź podzieliła na rozdziały i nadała im muzyczny charakter, w końcu obaj bracia lubili muzykę. Otóż każdy rozdział zaczyna się wykonawcą i tytułem jego piosenki, co jest dopasowane do opisywanych wydarzeń. Szkoda, że nie ma płyty CD z tymi piosenkami dołączonej do powieści. To byłaby dopiero przyjemność zaczytania się i zasłuchania! Ale opowieść Łukasza na szczęście nie jest monologiem. Od czasu do czasu wywiązuje się miedzy braćmi rozmowa, padają pytania, dochodzą do głosu różne uczucia. Co jakiś czas wydzwaniają ich kobiety z wieczorku panieńskiego. Dzięki tym przerywnikom czytelnik może złapać oddech. Oko również, bo tym razem są w tekście symbole graficzne oddzielające wydarzenia.

Ten tom powinien przeczytać każdy, ku przestrodze – jak nie wychowywać dzieci, jak nie zagmatwać sobie życia, co może nas spotkać, gdy zrobimy to czy tamto, jak uniknąć wciągnięcia się w przestępczy świat. Ale również by dowiedzieć się, jaką siłę ma rodzina i miłość, upewnić się, iż każdy człowiek ma w sobie pokłady dobra oraz że czasami jest lepiej być małomównym. A na zakończenie słowa Anny Filipiak

Należy żyć tak, aby nie zapominać o tym, że ma się wokół siebie innych ludzi. Trzeba ich dostrzegać, rozumieć pragnienia bliskich osób, uczucia, szanować ich decyzje, zamiary[2].

---

[1] Chwyt stosowany w filmach i powieściach w celu utrzymania widza lub czytelnika w napięciu lub zaskoczenia go niespodziewanym zwrotem akcji.

[2] Agnieszka Lingas-Łoniewska, Zakręty losu. Historia Lukasa, Gdynia 2012, s. 313.