Zapach perfum

Autor: Danuta Korolewicz

Tytuł: Zapach konwalii

Wydawnictwo: Lucky

Liczba stron: 360
Oprawa: miękka
Data wydania: 2013

ISBN: 978-83-62502-62-2

W najnowszej powieści Korolewicz „Zapach konwalii” kończy się zima, a zaczyna wiosna. Anna poznaje dawną przyjaciółkę Mariusza, Arę. To bardzo uzdolniona młoda artystka. Jej wystawa odnosi olbrzymi sukces, ale czy to wystarczy, by uczynić ją szczęśliwą i uratować od śmiertelnego zagrożenia – depresji? Nad związkiem Anny i Mariusza zbierają się czarne chmury. Dawna miłość Mariusza postanawia walczyć o dawne uczucie. Czy ich związek przetrwa ? Co okaże się ważniejsze: miłość czy matura? Czy Bieszczady oczyszczą atmosferę między nimi? Tę książkę po prostu się chłonie, nie czyta....

Ostatnie zdanie opisu mogłabym zacytować. To prawda. Książkę Zapach konwalii Danuty Korolewicz przeczytałam praktycznie w jeden dzień. Nie wiem, co w niej było takiego, ale coś kazało mi czytać, chciałam wiedzieć, jak się rozwiążą pewne sprawy, choć niektóre z nich były przewidywalne. Tytuł mi jakoś nie podpasował (coś ostatnio czepiam się tytułów). A i tak do końca nie wiem, co to za gatunek – niby obyczajówka, ale i młodzieżówka, skoro 2 pannice z klasy maturalnej mają jako chłopaków dojrzałych mężczyzn pracujących zawodowo. Niestety na podstawie treści nie można określić ich wieku.

Czytając o związku maturzystki Ani z poważnym mężczyzną trenerem Mariuszem poznajemy też intrygantkę, dawną dziewczynę głównego bohatera, rudowłosą Matyldę. Ta femme fatale za wszelką cenę chce zaszkodzić nie tylko Mariuszowi, ale też osobom jemu bliższym i dalszym. Po części to się jej udaje. Rykoszetem na przykład dostaje Grzegorz, brat Anny, który zrywa ze swoją dziewczyną z winy Matyldy. Z jednej strony to i lepiej, bo uniknął wspólnego życia z przyszła alkoholiczką.

Niedługo po powrocie z romantycznego wyjazdu na ferie w Bieszczady jeszcze niedojrzała emocjonalnie Anka (bo i czego chcieć od niespełna 19-letniej dziewczyny) zaczyna się dziwnie zachowywać wobec swego chłopaka. Zaczyna się go czepiać, robić mu sceny zazdrości, widzieć za dużo, aż ten w końcu powiada jej tak: Wy kobiety, macie nadzwyczajne zdolności do znajdywania problemów, których nie ma. I tak będziemy się nawzajem potykać o siebie w najmniej spodziewanych miejscach, czasem zrywać ze sobą, wracać, a żyć trzeba dalej[1]. I tu muszę się z bohaterem zgodzić. Czasem chyba powinnyśmy, my kobiety, bardziej realnie spojrzeć na sytuację i nie wydziwiać. A Mariusz dodałby teraz: kobieta zrozumie, dziewczyna jeszcze nie[2]. Ba, ale co zrobić, kiedy kobietami kierują emocje?

Na tle tych miłosnych perturbacji oraz szkolnych wydarzeń Ani z LO poznajemy inną parę – uzdolnioną malarkę Zuzannę, zwaną Arą, i dziennikarza Fabiana. Ara z kolorowymi włosami, uduchowiona i widząca świat inaczej niż zwykli ludzie odnosi sukces malarski – jej portrety zyskują uznanie. Poznajemy jej twórczą pracę, ale i niemoc. Bowiem Ara to także krótkie studium depresji. Studium przerażające w skutkach, gdy ktoś z zewnątrz odpowiednio wcześnie nie zareaguje, bo w dużej dawce wszystko szkodzi[3].

I jeszcze jedna ważna dla mnie rzecz jest w tej książce ukazana – siła intuicji, szósty zmysł, przeczucie, że coś się wydarzy… Często lekceważy człowiek ten szept podświadomości. A może i za późno on nas ostrzega przed nieszczęściem? A może tylko sobie wmawiamy, że coś będzie i wizualizujemy to? Nie wiem, każdy sam musi się wsłuchać w siebie.

Niby historia opowiedziana w tej powieści jest zwyczajna, może i banalna, ale jest coś w niej wciągającego, że się ją chłonie jednym tchem. Ale mimo chłonięcia wyłapałam kilka wpadek, błędów korektorskich czy raczej przy składaniu tekstu, ale i jeden poważny błąd ortograficzny się trafił. Na stronie redakcyjnej szukałam korektora i nie znalazłam. To już chyba praktyka, że nowe wydawnictwa po macoszemu wydają książki – brak danych, brak dobrej korekty. Ot aby książkę wydać i na niej zarobić.

 

Książka przeczytana w ramach wyzwań: 

---

[1] D. Korolewicz, Zapach konwalii, Radom 2013, s. 164-165.

[2] Ibidem, s. 216.

[3] Ibidem, s. 225.