Pomyślne zakończenie

Autor: Elizabeth Maxwell

Tytuł: Happy end

Tłumaczenie: Jan Hensel

Wydawnictwo: Prószyński Media

Liczba stron: 312
Oprawa: miękka
Data wydania: 2015

ISBN: 978-83-8069-021-9

Happy End to tytuł powieści Elizabeth Maxwell, który w ciemno zachęca do sięgnięcia po książkę. Któż nie lubi szczęśliwego zakończenia?! Ha! Chyba każdy. Ale ba! Co dla kogo jest szczęściem…?

Główną bohaterką i narratorką jest zwykła kobieta jakich pełno. To 46-letnia Sadie Fuller. Kobieta ma 11-letnią córkę Allison, gosposię Gretę, suczkę Perkins, eks męża geja Rogera, który codziennie do niej wydzwania i któremu płaci wysokie alimenty, i co piątek kochanka Jasona, choć w skrytości marzy o wielkiej miłości. Oprócz tego Sadie ma lekką nadwagę, kurze łapki, ziszczoną cerę, matowe włosy, codzienne problemy, czasami ataki paniki, dystans do siebie, umiejętność żartowania z siebie, lecz przede wszystkim Sadie ma talent pisarski!

Kobieta zarabia na życie pisząc głównie nocami. Na początku pisała typowe romansidła, ale od jakiegoś czasu pod pseudonimem K.T. Briggs pisze erotyki, i to cztery w ciągu roku plus jakieś romansidło pod własnym nazwiskiem. Ma kobieta dryg do tworzenia scen pełnych erotyzmu, kipiących seksem z udziałem pięknych, przystojnych bohaterów. Obecnie pracuje nad książką Skradzione sekrety z Aidanem Hathawayem i Lily Deal, a czytelnik ma możliwość przeczytać kilku jej fragmentów.

Życie Sadie zmienia się pewnego dnia. Najpierw odkrywa, że jej rękopis zwiększył objętość z 4200 znaków w nocy na 6200 rano.

Zapytajcie każdego pisarza – liczby słów się nie zapomina. To liczba, która stanowi miarę postępów naszej pracy, właściwie jedyną, z jaką mamy do czynienia, dopóki nie zaprezentujemy tekstu redaktorowi albo przyjacielowi wytresowanemu tak, by nie krytykować pierwszej wersji utworu zbyt ostro. (s. 35)

Kobieta nie wie, skąd się wzięło 2000 znaków. Potem na zakupach w supermarkecie między regałami zauważa przystojniaka lekko otumanionego, zdezorientowanego i w drogich ubraniach, aczkolwiek nieco uszkodzonych. Sadie dochodzi do wniosku, że kogoś on jej przypomina. Mężczyzna nie wie, gdzie jest, kim jest, nic nie pamięta, więc kobieta spieszy mu z pomocą. Wkrótce okazuje się, że ów zagubiony w świecie przystojniak to Aidan Hathaway, bohater jej najnowszego erotyku, który nie wiadomo jakim cudem opuścił rękopis powieści i przeniósł się ze świata literackiego do rzeczywistego. Bohater z powieści materializuje się naginając czasoprzestrzeń. Dziwna sytuacja, nienormalna, fantastyczna, nierealna… A to dopiero początek kłopotów tej dwójki. Oboje muszą znaleźć…happy end!

Ta powieść obyczajowa z wątkiem fantastycznym, napisana z lekkością i wyczuciem kraszona komizmem i nutą absurdu wciągnęła mnie w swój literacki świat. Na szczęście nie przeniosłam się w czasie, ale za to ma wyobraźnia działała na wysokich obrotach. Coraz częściej zaczynam się przekonywać do fantastyki w lekkim wydaniu. Perypetie bohaterów literackich w świecie autorki, którzy muszą rozwiązać zagadkę, bo inaczej spełnią się słowa czarownicy Clarissy. W pewnym momencie do akcji wkracza kochanek głównej bohaterki, prawnik Jason ze swoim analitycznym umysłem, zdrowym rozsądkiem, logiką i… przesłuchuje postacie literackie! Kilka razy parsknęłam śmiechem z opisywanych scen czy sformułowań Sadie. Można się pośmiać albo przynajmniej uśmiechnąć pod nosem – komizm i absurd są tutaj obecne.

Ciekawy jest wątek pracy pisarza nad książką. Wena jak wena – pomysły przychodzą do głowy w różnych miejscach i momentach, ale codzienna żmudna praca, codzienne pisanie określonej liczby znaków to konieczność. To praca jak na etacie, a że w domu, to już co innego.

Sam proces pisania wymaga czasu i finezji. (s. 220)

Sadie ma lekkie pióro i mnóstwo pomysłów, niektóre książki zostały niedokończone i odłożone na bok.

Jeżeli książka nie zainteresuje mnie przez pierwszych pięćdziesiąt stron, daje sobie z nią spokój. Każdego dnia starzeje się coraz bardziej. Nie mam czasu na książki, które mi się nie podobają. (s. 257)

Kobieta ma też swoje fanki, które chwalą, krytykują i udzielają jej rad w listach, piszą. Czytelniczka Ellen wytyka pisarce, że podeptała niepisaną umowę miedzy autorem a czytelnikiem, że złamała zasady pisania książki. Szkoda tylko, że autorka nie przytoczyła owych zasad, które Sadie spisała i powiesiła na tablicy korkowej jako REGUŁY SZTUKI. Jednak jest coś, co bohaterkę wyprowadziło z równowagi:

Mogę znieść prawie każdą krytykę. Mogę znieść, że redaktor wybebeszy mi powieść i zmasakruje fabułę, ponieważ zgodziłam się na to, kiedy podpisywałam umowę. Ale nie dopuszczę, by jakaś niedokończona postać z pretensjami prowadziła mi fabułę w kierunku, którego nigdy nie brałam pod uwagę. Są przecież jakieś granice. (s. 290)

Powieść tak mnie wciągnęła, że długa podróż minęła mi niezauważalnie, a na drogę powrotną musiałam sobie kupić książkę! Dałam się ponieść intrygującej fabule obyczajowo-erotyczno-romantyczno-fantastycznej z elementami humoru i absurdu. Zabawne dialogi i sytuacje oraz przemyślenia wypełniają powieść. A dziej się w niej dużo. Akcja toczy się całkiem szybko i momentami zaskakuje, że aż wbija w fotel. Przyjemny i lekki styl, nieco specyficzny sprawia, że książkę się pochłania za jednym razem. No i bohaterowie… ciekawi – i ci realni, i ci zmaterializowani literaccy. Każdy inny i każdy w którymś momencie zaskakuje i zadziwia czytelnika, pełna gama emocji.

Stawienie czoła rozsierdzonej czarownicy, znalezienie happy endu, a do tego podstępna miłość, która szuka drogi do swego celu to znajdziecie w tej powieści. Okazuje się, że każdy zasługuje na miłość i szczęście, a małymi kroczkami dojdzie się do każdego celu.

 

Książka przeczytana w ramach wyzwań:

Okładkowe love, Motyw zdrady w literaturze