Literkowo - spostrzegawczość cz. 10

Witajcie o poranku!

Dziś spostrzegawczości w nieco innym wydaniu ciąg dalszy. Przed Wami 3 kolejne obrazki. Spójrzcie wnikliwie, co na nich jest nie tak? Im więcej szczegółów odgadniecie, tym bardziej spostrzegawczy jesteście.

Obudzić czujność

Autor: Bartkowicz Paulina

Tytuł: Bądź czujna

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 107
Typ książki: e-book

Format: epub

Data wydania: 2017

ISBN: 97-83-7900-765-3 

Ludzie swoją prawdziwą twarz skrywają pod licznymi maskami.

Niestety to prawda, ale czasami nas życie do tego zmusza. Tak samo postępują bohaterowie „powieści” Pauliny Bartkowicz Bądź czujna.

Słowa są równie skuteczne [do walki]. Sztuką jest nimi doskonale operować.

Bohaterką jest Ann Mont z królestwa Trytii – królestwa, w którym władzę sprawuje Wielki Mistrz Verton. W zależności od sytuacji jest on dla Ann władcą lub bliskim przyjacielem, jest też wielką i przystojną zagadką. Łączy ich szczególna więź. A Ann to piękna nastolatka o białoszarosrebrnych włosach, obdarzona zdolnościami magicznymi (nie każdy się z nimi rodzi), która jest w klasie wojskowej w Akademii. W klasie zdominowanej przez chłopców: Albert, Mino, Steve, Gabe, Clear, Zerb, Walt, Felix, Fab. Uczniów łączą różne relacje i różnie się między nimi dzieje – od przyjaźni do nienawiści, od rozmowy po rękoczyny.  

To prawda, że szybciej zyskujesz sobie wrogów niż przyjaciół.

Przerażenie wśród uczniów budzi bezwzględny i perfidny nauczyciel wychowania fizycznego Stars. Wyładowuje swą złość na uczniach, którzy nie są w stanie mu się przeciwstawić. Stars w swym okrucieństwie potrafi się posunąć bardzo daleko, czasami za daleko. Opisy ćwiczeń i kar były okrutne i na tyle realne, że można było odczuć je emocjonalnie, a nawet fizycznie. Zupełnym przeciwieństwem jest lekarz staruszek Stephan, który ma poważanie u uczniów. Jest jeszcze Nat – opiekun Ann i Diany, jej współlokatorki i przyjaciółki. I oczywiście Wielki Mistrz, który z jednej strony wyciąga ze swej wychowanicy to, co się dzieje wokół niej, a z drugiej przymila się, przypochlebia, chwali jej wygląd i umiejętności. Wśród tych osób jest Ann, zwolenniczka zemsty i pouczania przez czyny, odważna i szczekata, choć czasami trochę może zagubiona.

Proszę, nie bądź ślepa.

Kobieta o zielonym spojrzeniu

Autor: Anna J. Szepielak

Tytuł: Francuskie zlecenie

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Seria: Francuskie zlecenie

Tom: 1

Liczba stron: 368
Oprawa: miękka
Data wydania: 2016

ISBN: 978-83-10-12942-0

Bo o swoje miejsce w życiu trzeba powalczyć. (s. 268)

Po trudnych lekturach sięgnęłam, moim wówczas zdaniem, po książkę łatwą i przyjemną dla relaksu – po powieść Anny J. Szepielak Francuskie zlecenie. A w pakiecie dostałam coś gratis…

To robota idealna dla ciebie: wnętrza, kwiaty i przyroda. Klientka mówiła, że chce fotografii z kobiecą duszą. (s. 19)

Do firmy fotograficznej wpływa zlecenie od francuskiej klientki. Może je wykonać tylko kobieta. A jedyną kobietą jest Ewa – nieśmiała i niepewna siebie szara myszka za to z ukrytym talentem fotograficznym. Następnego dnia leci do Prowansji wykonać zdjęcia reklamowe ekskluzywnej kwiaciarni Chez Flora (U Flory). Oczarowana miejscem daje się w pracy ponieść twórczym emocjom, gdy jej artystyczna dusza zwycięża nad profesjonalizmem, gdy mrowienie w placach oznacza, że nie może tego zmarnować. Poza tym Ewa zadziwiająco wyczuwa ludzi i emocje, ma sny i wizje, przeczuwa, wyczuwa – to szczególny rodzaj intuicji, którą miała jej ciotka Eugenia, również kobieta o zielonych oczach…

Tradycja i babka Flora zadecydowały za nas. Naszym obowiązkiem jest strzec jedności i bezpieczeństwa rodziny. (s. 159)

Na miejscu Ewa poznaje wyjątkową rodzinę z tradycjami, w której panuje matriarchat od czasów średniowiecza i założycielki rodu Flory. Ona jest rodzajem wzorca, według którego mierzy się wartość każdej kobiety w tej rodzie, a z legendą trudno jest konkurować. Obecnie „władzę” w rodzinie pełni madame Constance. Nestrka rodu chce pozostać wierna zasadom swoich przodkiń. Jednocześnie próbuje zrozumieć siłę młodości, lecz nie podobają się jej nowatorskie pomysły młodszego pokolenia. Jej następczyni Eliza, z wykształcenia psycholog, wie, że czekają ją perturbacje w związku z przejmowaniem „władzy” w rodzinie.

Ulepszać nie znaczy niszczyć. Z doświadczeń przeszłości wiele się można nauczyć, ale najpierw trzeba ją poznać. (s. 152)

Wokół książek cz. 116

Co ma czytanie do strychu?

Ano ma:

Bowiem czytanie…

Nowości wydawnictwa Psychoskok na X

Zaczęła się jesień i będzie więcej czasu na czytanie. Wydawnictwo Psychoskok na październik proponuje takie oto nowości i zapowiedzi:

Dogoterapia w pigułce – Marta Paszkiewicz

Premiera 04.10.2017 r.

Kategoria: Poradniki

Terapia z udziałem psa nazywana dogoterapią lub kynoterapią, niesie ze sobą wiele korzyści. Najważniejsze informacje na ten temat mogą zdobyć wszyscy, którzy chcieliby wykorzystać zdobyte wiadomości w pracy terapeutycznej. Tematyka została zaprezentowana w jasny, łatwy do zrozumienia sposób. Autorka wskazała zalety, jakie niesie ze sobą kynoterapia w odniesieniu do konkretnych grup chorych i niepełnosprawnych. Dokładny opis cech psa wykorzystywanego do pracy terapeutycznej umożliwia dokonanie wstępnej, samodzielnej oceny predyspozycji konkretnego psa. Zaletą pozycji jest także omówienie najważniejszych założeń Kodeksu Kynoterapeuty oraz prezentacja przykładowych ćwiczeń, które można wykorzystać w pracy z uczestnikami terapii.

Dogoterapia w pigułce to doskonały podręcznik dla przyszłego kynoterapeuty. Bogaty materiał źródłowy wykorzystany w pozycji prezentuje załączona bibliografia.

W służbie Bonapartego – Wojciech Motylewski

Premiera 09.10.2017 r.

Kategorie: Historyczne, Powieści

Naprawić swój błąd

Autor: Elle Kennedy

Tytuł: Błąd

Tłumaczenie: Anna Mackiewicz

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Seria: Off-Campus

Tom: 2

Liczba stron: 376
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2016

ISBN: 978-83-7785-995-7

Długo czekałam na Błąd Elle Kennedy, ale się doczekałam i to dzięki Book Tourowi zorganizowanemu przez Cyrysię z bloga Literacki świat Cyrysi.

A tak właśnie postępuje rodzina. Wyciąga pomocną dłoń, kiedy trzeba. Da o siebie nawzajem. (s. 271)

Pora wrócić na studia i zobaczyć, co się dzieje u hokeistów z drużyny Briar. Tym razem akcja skupia się wokół przystojniaka Johna Logana, studenta trzeciego roku i gwiazdy hokejowej ligi uniwersyteckiej. Dla niego studia to czas zabawy i aktywnego życia seksualnego. Hokejowe króliczki i inne studentki ze starszych roczników lgną do niego, jak muchy do miodu, aby tylko go zaliczyć. I wzajemnie, bo nie ma to jak seks, hokej i przyjaciele. Lecz pod tym luzackim wdziękiem i olśniewającym uśmiechem kryje się drugie dno. Czekająca go przyszłość po ukończeniu studiów, to nie zostanie gwiazdą NHL, lecz bycie mechanikiem w warsztacie ojca i opieka nad schorowanym ojcem alkoholikiem, po tym, co do tej pory robi dla niego starszy brat Jeff. Strach przed taką perspektywą przybiera na sile. Bardzo potrzebuje odskoczni, a staje się nią piękna studentka…

Studia zaczęłam jako dziewica. I coś mi się wydaje, że jako dziewica je skończę. (s. 12)

Grace Ivers właśnie kończy pierwszy rok studiów. Od początku podkochuje się w Loganie, ale nie ma u niego żadnych szans. Jest kociakiem, czyli studentką pierwszego roku, w dodatku nieśmiałą, prostolinijną i nieco naiwną, typem domowym. Los ich jakoś spiknął, gdy pewnego razu Logan pomylił akademiki, pokoje i plany na wieczór. Trafił przypadkiem do pokoju Grace. Sytuacja między nimi dość szybko się rozwija, na filmie i pieszczotach się nie kończy. Ósmy dzień znajomości jest punktem kulminacyjnym. Dziewiczy Dzień alias Dziewicza Noc przebiega burzliwie. Emocje kpią! I kipieć nie przestaną…

Wszystko, co miałam do powiedzenia, powiedziałam tamtej nocy. To był błąd. (s. 178)

Literkowo - absurdalne pytania cz. 4

Witajcie o poranku!

Dziś czwarta odsłona absurdalnych pytań i równie absurdalnych odpowiedzi. Przypominam, że myślenie logiczne w przypadku tych pytań nie ma racji bytu, zwykle nie ma. To głównie gra słów! Ale podpowiem Wam, że tym razem odpowiedzi związane są ogólnie z żywnością, jedzeniem.

A teraz kilka pytań:

1)            Czego najchętniej napiją się trofea?

2)          Jakiej marki majone ma pretensje do papug?  

3)           Jaka część ciała Niemca nieustannie przytakuje?

4)          Jakiego rozmiaru jest przybieranie na wadze?

5)           Jakie jest ulubione bóstwo egipskie Basi?

6)          Kto wie, co serwuje ulubiony bar boga słońca?

7)           Dlaczego barszczyk to niezły gałgan?

Czekam na odpowiedzi w komentarzach. Powodzenia!

Odpowiedzi z poprzedniego postu: 1) powierza, powietrza; 2) schwał, schował; 3) trzema, trema; 4) piękną, pękną; 5) strzeli, starzeli.

Opowieść o magicznym lecie

Autor: Grażyna Krynicka

Tytuł: Opowieści minionego lata

Wydawnictwo: Psychoskok

Liczba stron: 110
Oprawa: miękka
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-8119-015-2

Sięgnęłam po książkę dla młodszych dzieci zainspirowaną naturalnym pięknem, urokiem, tajemniczością Mazur, będącą swobodną kontynuacją książki Ukryte znaczenia. To Opowieści minionego lata Grażyny Krynickiej, którą można czytać oddzielnie.

Odkąd zło zalęgło się w jeziorze, nic już nie było takie jak przedtem. (s. 45)

Chata w Leśnej Dolinie tętni tego lata życiem. Na wakacje przyjechała ciotka Agata oraz Marta i Kacper. Pewnego dnia sielskość przerywa gwałtowna burza. Ich domek został porwany przez nurt rzeki i zmierzał do Jeziora Granatowego. Wyskakując z domku, uratowali się. Burza szalała, lecz jeziora było czarne i gładkie. Z dna wyłoniła się czarna góra i wznosiła się na środku. Po niej uwijały się długaśne postacie z fioletowym, świecącym warkoczykiem na czubku wydłużonej głowy. To Cieniasy z Krainy Ciemności – Siły Zła, które posiadają magiczne przedmioty i niezliczone bogactwa. Ich marzenia to opanowanie świata, zamienienie go w mroźną i ponurą krainę, podporządkowanie sobie ludzi i zwierząt.

Niemożliwe jest jednak możliwe. Nie tylko w bajkach, ale czasem i w życiu. (s. 16)

Na ratunek dzieciom i ciotce Agacie pospieszył nieco roztargniony krasnoludek Frumos, który wybrał życie wśród ludzi. Zamienił ich w maleńkie jak kciuk stworzenia, aby wszyscy mogli zamieszkać w Orzechowych Domkach na Orzechowym Polu w Środku Lasu.

[Frumos] rozumiał też, że dzieci mogą naprawdę sporo zrobić, w przeciwieństwie bowiem do dorosłych była w nich świeżość i bezinteresowność, a tylko istoty o takich cechach mogły pokonać Siły Zła. (s. 64)

Harda Pani

Autor: Elżbieta Cherezińska

Tytuł: Harda

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Seria: Harda

Tom: 1

Liczba stron: 592
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2016

ISBN: 978-83-7785-959-9

Wyzwanie indywidualne od Ejotka zmobilizowało mnie do przeczytania powieści Elżbiety Cherezińskiej. Od jakiegoś czasu miałam ochotę na Hardą, lecz jej gabaryty mnie nieco przerażały. Cóż, strach ma wielkie oczy, lecz czyta się długo… Ale warto!

Bóg kocha Piastów! (s. 38)

Czytanie Hardej zaczęłam nietypowo. Wpierw przestudiowałam mapy Europy w X wieku na wewnętrznych okładkach. A potem zaczęłam od końca. Uważnie przestudiowałam drzewa genealogiczne europejskich rodów z X wieku. Wielu bohaterów już znałam, dzięki czytanej ostatnio opowieści Piotra Skupnika Ścieżki Gniewomira, która obecnie w mym mniemaniu była dobrym wprowadzeniem do lepszego i dogłębniejszego poznania Hardej – Świętosławy, niezwykłej kobiety i królowej. Jej osoba pojawia się na kilku drzewach genealogicznych

Dobrowolnie przychodzę po chrzest. (s. 25)

W kraju leśnych polan i nieprzebytych borów rządzi Mieszko, pogański książę słynny z sojuszy. Spotkanie z Jordanem jest przełomem w jego życiu. Postanawia przyjąć chrzest, lecz wpierw „robi czystki” – w świętym gaju zabija kapłana Dalbora i bezcześci ziemskie wizerunki pogańskich bogów. Wkrótce w Warcie przyjmuje chrzest, a jego świadkiem jest Dobrawa, dwór, woje i okoliczni mieszkańcy. Na świat przychodzi pierworodny – Bolesław. Potem pojawia się kolejne dziecko…

W tej samej chwili z alkowy dobiegło dzikie, przeciągłe wycie jego żony i zaraz po nim usłyszał krzyk dziecka. To nie było kwilenie noworodka. To był wściekły wrzask. (s.48)

Tak wyglądały narodziny narowistej dziewuchy, półdiablęcia zdaniem służek. Dlatego dziewczynce dano święte imię – Świętosława. Ale święta to ona raczej nie była. Mówiono na nią także czarciątko, szataniątko. Od małego miała charakterek i cięty, niewyparzony język, a na swoim koncie liczne wybryki. Mówiła, co chce, i słuchała tego, co chciała usłyszeć. Od małego uczyła się niuansów gry politycznej i sprawowania władzy. Miała dar wymowy, a w słowach nie przebierała. Nie bała się przeciwstawić ojcu, swej macosze Odzie wytknąć prawdę i jej podstępy, czy opuszczać pokój w środku nocy w przebraniu służki – wiernej jej niemowie Duszy.

Słyszałam jednak, że dostałaś już nowe imię, bardzo ładne: Harda. (s. 126)

Wokół książek cz. 115

Gdy w domu brak miejsca na tradycyjne półki, można je zrobić na przykład na ścianie przy schodach:

Ale gdy ścian zabraknie, można wykorzystać miejsce pod schodami:

Porządki na Ukrainie - Wołyń 1943

Autor: Piotr Tymiński

Tytuł: Wołyń. Bez litości

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron: 488
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Data wydania: 2017

ISBN: 978-83-8083-480-4

W latach ich dzieciństwa różnorodne kultury przenikały się na każdym kroku. Ukraińcy, zwani również Rusinami, żyli obok Polaków, Żydów, Niemców i Czechów. Często uczestniczono wzajemnie we świętach, sam czasem śpiewał dumki czy protestanckie pieśni, uczył innych polskich kolęd. Nie było dziwne wspólne zbieranie się w kościołach lub cerkwiach. (s. 25-26)

Tak wyglądało życie na Wołyniu przed rozpoczęciem II wojny światowej we wspomnienia Stacha, głównego bohatera powieści historycznej Wołyń. Bez litości Piotra Tymińskiego. A teraz… mołojce Ukrainę z Lachów oczyszczają.

Wszystko się zmieniło w Wielki Czwartek 22 kwietnia 1943 r. Rodzina Morowskich w czasie posiłku została zaatakowana przez grupę Ukraińców. Brutalność i bestialstwo mrożą krew w żyłach. Dostało się też… taboretowi! Tylko Stach uciekł, tylko on przeżył. Uciekł na bagna. Następnego dnia w Brzozowych Ostach zgromadzili się mieszkańcy, którzy przeżyli napaść i uniknęli spalenia w stodole, którzy przeżyli pogrom. Wśród nich był Stach. Pięć dni później przyłączył się do samoobrony, która zawiązała się w szkole w Konstantynówce.

Oj, „Czart”, jak cię tu nie ma, to same dobre wiadomości o tobie, a jak się zjawiasz, to z kłopotem. (s. 398)

Ten młody mężczyzna, absolwent lwowskiej szkoły kadetów, ukrywający się na początku pod pseudonimem „Len”, daje się poznać jako dobry, odważny żołnierz. Dąży do podporządkowania się legalnym władzom wojskowym. Szybko awansuje, dowodzi coraz większymi oddziałami, a jego brawurowe akcje przeciwko wrogom Polski przynoszą mu chwałę. Sam daje w walce bezpośredni przykład swym ludziom i nic dziwnego, iż żołnierze i ochotnicy chcą służyć pod jego dowództwem, chcą być czartakami, diabłami. W tym szale wojennym Stachu zachowuje człowieczeństwo – potrafi docenić piękno przyrody wołyńskiej, wspomina swoją żonę Helenę, ma sumienie i honor, uświadamia sobie, że życie nie jest mu obojętne...

My musimy żyć, by walczyć, cywile, a w szczególności dzieci, by budować wolną i niepodległą Polskę. (s. 151)

Zwykli ludzie, mężczyźni w różnym wieku, także nastolatkowie przystępowali do zgrupowań samoobrony, oddziałów partyzanckich, a potem do Armii Krajowej i Wojska Polskiego, aby móc walczyć w obronie swoich rodzin, sąsiadów, Polaków, w obronie swego kawałka ziemi. W obronie Polski. Dla nich najważniejsza była wolność i niepodległość Ojczyzny, spokojne życie. Zdawali sobie sprawę, że w każdej chwili mogą zginąć. Ale lepiej zginąć w walce z wrogiem, niż być zamordowanym przez mołojców w czasie napaści na wieś. Do oddziałów polskich przystępowali też Polacy siłą wciągnięci do niemieckiej policji czy bolszewickiej armii. Służyły w nich również kobiety i to nie tylko jako sanitariuszki. Ich odwaga i poświęcenie również zasługuje na uznanie. W każdej chwili gotowość bojowa oddziału musiała być zachowana.

To walka na śmierć i życie, oni nie będą mieli dla was litości, a tylko wy jesteście nadzieją dla tych rodzin. (s. 153)

Głosujcie wędkarze!

Witajcie wędkarze i wszyscy im kibicujący!

Do 23 września (sobota) głosujecie na 3 rybki z przedstawionych Wam poniżej. Zaznaczcie proszę przy tym, która rybka powinna być łowiona w grudniu.

Propozycje: DA, MA, TA, TO, TU, TY.

 

Co sądzicie o propozycji Magdalenardo: PRZY, ÓW?

Czekam na Wasze głosy i sugestie.

Przewodnicząca Blogowego Stowarzyszenia Wędkarzy "Łów słów".